ظاهر این نسخه تیره و سیاه و منصوری آن را بلک ادیشن صدا می‌کند. گلگیرها عضلانی‌تر شده و عناصر متعددی به قسمت‌های جلو، عقب و جانبی اضافه شده است. مانند چراغ‌های اضافه سپر جلو و بالای شیشه، کاپوت جدید، دیفیوزر اسپرت، بال سقفی و چراغ ترمز مرکزی عقب‌.

لوگو منصوری در بخش‌های مختلفی از بدنه، مانند روی چرخ زاپاس و کاپوت جدید، دیده می‌شود. رینگ‌های منصوری، روی این دیفندر کمی عجیب به نظر می‌رسند و بیش‌تر برای رولزرویس مناسب هستند. تایرهای 295/30 رینگ‌ها را پوشانده است.

به خاطر استفاده از این نوع رینگ و تایر و همچنین کاهش ارتفاع از سطح زمین، دیفندر توانایی آفرود خود را از دست داده است.

طبق معمول می‌دانیم که منصوری برای ساخت قطعات ویژه خود از فیبرکربن استفاده می‌کند. بیش‌تر قطعات فیبرکربنی سبک نیز در کابین خودرو وجود دارد. در این دیفندر ۱۱۰، از جزئیات رنگ برنز استفاده شده است. چند نشان ویژه نیز حک شده است.

این دیفندر شباهت دیگری نیز با رولزرویس داشته و آن هم سقف کهکشانی است. 

این نسخه خاص از دیفندر 110 احتمالا به پیشرانه V8 سوپرشارژ مجهز است. این پیشرانه ۵ لیتری در حالت استاندارد ۵۱۸ اسب‌بخار قدرت و ۶۲۵ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. اما نسخه منصوری، ۶۴۱ اسب‌بخار قدرت و  ۸۷۰ نیوتن‌متر گشتاور دارد. حداکثر سرعت نیز از ۲۴۰ به ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت رسیده است.

_{جدیدترین اخبار خودرو را در باما بخوانید.}