سامانه کنترل تعادل هوشمند (SDM) یک فناوری ایمنی فعال است که دائما رفتار خودرو را بررسی میکند و در شرایط بحرانی مانند پیچهای تند، جادههای لغزنده یا مانورهای ناگهانی، از انحراف، سرخوردن یا واژگونی خودرو جلوگیری میکند.
این سیستم با حسگرهای مختلف و واحد کنترل الکترونیکی، در کسری از ثانیه تصمیمگیری کرده و تعادل خودرو را برقرار میکند؛ این کار از طریق کم کردن توان موتور یا ترمزگیری انجام میشود.
نحوه کار کردن سامانه کنترل تعادل هوشمند (SDM)
این سیستم دائما دادههایی مانند زاویه فرمان، سرعت چرخها، شتاب جانبی و نرخ چرخش خودرو را بررسی میکند. سپس مسیر واقعی خودرو را با مسیری که راننده قصد طی کردن آن را دارد، مقایسه میکند. اگر سامانه کنترل تعادل هوشمند (SDM) تشخیص دهد خودرو در حال خروج از مسیر است، در همان لحظه خودرو را به مسیر درست برمیگرداند. این فرآیند در چند هزارم ثانیه اتفاق میافتد.
مزایای سامانه کنترل تعادل هوشمند (SDM)
این سیستم با عملکرد هوشمند و سریع خود، ایمنی خودرو را در شرایط مختلف افزایش میدهد:
- کاهش خطر واژگونی و انحراف: مانع خروج خودرو از جاده یا واژگونی در لحظههای بحرانی میشود.
- کنترل بهتر در پیچها و جادههای لغزنده: اجازه نمیدهد خودرو در پیچهای تند یا آسفالت خیس سرگردان شود.
- عملکرد نامحسوس و طبیعی: فقط در شرایط اضطراری دخالت میکند و حس طبیعی رانندگی را حفظ میکند.
- هماهنگی با سیستمهای ایمنی دیگر: با ترمز ضدقفل (ABS) و کنترل کشش (TCS) یکپارچه عمل میکند.
- ایمنی بیشتر برای رانندگان عادی: اشتباهات رایج رانندگی را جبران میکند و ایمنی سفر را بالا میبرد.
معایب و محدودیتهای سامانه کنترل تعادل هوشمند (SDM)
با وجود مزایای زیاد، سامانه کنترل تعادل هوشمند (SDM) محدودیتهایی دارد که عملکرد آن را تحت تأثیر قرار میدهد:
- وابستگی به تایر و ترمز سالم: لاستیکهای فرسوده یا خرابی سیستم ترمز ضدقفل، کارایی SDM را کاهش میدهد
- محدودیت در رانندگی اسپرت: ممکن است در رانندگی تهاجمی بیش از حد محافظهکارانه عمل کند
هزینه تعمیر بالا: خرابی حسگرها یا واحد کنترل سیستم هزینهبر است
محدودیتهای فیزیکی: در سرعتهای بالا یا جادههای بسیار لغزنده، عملکرد سیستم محدود میشود
مقایسه سامانه کنترل تعادل هوشمند (SDM) با دیگر فناوریهای مشابه
برای درک بهتر سامانه کنترل تعادل هوشمند (SDM)، آن را با دیگر سیستمهای مشابه مقایسه کردهایم:
| نام سامانه | نقش اصلی | نوع مداخله | زمان مداخله | تأثیر بر پایداری خودرو |
|---|---|---|---|---|
| ترمز ضدقفل (ABS) | جلوگیری از قفل شدن چرخها هنگام ترمز | کنترل فشار ترمز روی هر چرخ | فقط در ترمزگیری شدید | حفظ فرمانپذیری هنگام ترمز |
| کنترل کشش (TCS) | جلوگیری از هرزگردی چرخهای محرک | کاهش گشتاور موتور و ترمز چرخ محرک | هنگام شتابگیری روی سطح لغزنده | حفظ چسبندگی در شتابگیری |
| سامانه کنترل تعادل هوشمند (SDM) | حفظ مسیر حرکت و جلوگیری از سرخوردن کلی خودرو | ترکیب ترمزگیری تکی روی چرخها و کاهش توان موتور | در پیچها، مانور اضطراری یا سرخوردن | جلوگیری از انحراف، اسپین و واژگونی |
| سامانه پیشگیری از تصادف (PCS) | جلوگیری از تصادف با موانع جلو | هشدار، ترمز خودکار و آمادهسازی ایمنی | هنگام نزدیک شدن سریع به مانع | کاهش شدت یا جلوگیری از برخورد |
در نسلهای جدید، سامانه کنترل تعادل هوشمند (SDM) از یک سیستم مجزا به بخش مغز مرکزی ایمنی خودرو تبدیل میشود؛ جایی که دادههای دوربینها، رادارها، حسگرهای زاویه جاده و حتی اطلاعات نقشه آنلاین را هم در نظر میگیرد تا خیلی زودتر لغزش یا عدم تعادل را پیشبینی و قبل از بروز، آن را خنثی کند.
از طرف دیگر، در خودروهای برقی و هیبریدی، سامانه کنترل تعادل هوشمند (SDM) میتواند بر ترمزگیری تکی، با تغییر هوشمند گشتاور روی هر چرخ، تعادل خودرو را حتی در بدترین شرایط جادهای برقرار کند.
این سامانه با استفاده از حسگرهای متعدد و الگوریتمهای سریع، در چند هزارم ثانیه تشخیص میدهد خودرو در حال از دست دادن تعادل است و با ترکیب کاهش توان موتور و ترمزگیری هوشمند روی چرخها، از هر اتفاق بدی جلوگیری خواهد کرد.
source