به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، با ورود خودروهای پلاگین هیبریدی و برقی به بازار ایران، بحث توسعه زیرساختهای شارژ به یکی از مهمترین چالشهای حوزه حمل و نقل پاک تبدیل شده است. اگرچه در سالهای گذشته حرکتهای اولیهای برای تجهیز جادهها، پارکینگها و مراکز خرید به ایستگاههای شارژ انجام شده، اما مسیر توسعه این زیرساختها در یک سال اخیر با کندی مواجه شده است. این موضوع نه تنها روند پذیرش خودروهای برقی توسط مردم را تحت تأثیر قرار داده، بلکه آینده برنامههای شهر پاک را نیز به چالش کشیده است.
اقدامات اولیه خودروسازان در حوزه ایستگاههای شارژ
شرکتهایی مانند کرمان موتور و مدیران خودرو در سالهای گذشته ورود فعالی به حوزه توسعه ایستگاههای شارژ داشتهاند. این خودروسازان با تجهیز برخی از نمایندگیهای خود در شهرهای مختلف، امکان شارژ خودروهای برقی و پلاگین هیبریدی را برای مشتریان فراهم کردهاند. علاوه بر نمایندگیها، برخی مراکز خرید نیز به ایستگاههای شارژ مجهز شدهاند تا مالکان خودروهای برقی بتوانند در حین خرید، خودروهای خود را شارژ کنند. این اقدامات اولیه، زمینه را برای ایجاد اعتماد و اطمینان در بین کاربران خودروهای برقی فراهم کرده بود.
با این وجود، سرعت این اقدامات محدود به فعالیتهای خودروسازان بوده و بخش عمده توسعه زیرساختهای شارژ بر عهده دولت و سازمانهای شهری است.
نقش دولت و کندی مسیر توسعه ایستگاهها
متأسفانه در یک سال اخیر، روند توسعه ایستگاههای شارژ با کندی قابل توجهی مواجه شده است. بخش اصلی تأمین و نصب ایستگاههای شارژ، به خصوص در جادههای بینشهری، تحت مسئولیت نهادهای دولتی است و عدم تخصیص منابع کافی و کندی در اجرای پروژهها، باعث توقف حرکت روبهجلو در این حوزه شده است. این مسئله باعث شده بسیاری از علاقهمندان به خودروهای برقی، به دلیل نبود شبکه مناسب شارژ، از خرید خودروهای پاک منصرف شوند.
با وجود اینکه شهرداری تهران و برخی شهرهای دیگر اقداماتی در جهت توسعه ایستگاههای شارژ در پارکینگها و مکانهای عمومی انجام دادهاند، این اقدامات هنوز کافی نیست. تعداد ایستگاهها محدود است و فاصله زمانی بین ایستگاهها در جادهها و مناطق شهری، همچنان چالش اصلی برای کاربران خودروهای برقی است.
چالشهای پذیرش خودروهای برقی توسط مردم
یکی از اصلیترین عوامل پذیرش خودروهای برقی، وجود شبکه مطمئن و گسترده شارژ است. بدون زیرساخت مناسب، خرید خودروهای برقی برای مردم توجیه اقتصادی و عملی ندارد. علاوه بر این، نگرانی از نبود ایستگاه شارژ در جادههای بینشهری و محدودیت دسترسی به شارژ سریع، باعث میشود بسیاری از خریداران، خودروهای هیبریدی یا بنزینی را ترجیح دهند. بنابراین توسعه زیرساختهای شارژ، نه تنها یک مسئله فنی، بلکه یک ضرورت اقتصادی و اجتماعی برای موفقیت خودروهای پاک در ایران محسوب میشود.
تجارب موفق در تجهیز نمایندگیها و مراکز خرید
با این حال، تجارب موفق برخی خودروسازان نشان میدهد که ایجاد زیرساخت شارژ در مراکز دسترسی آسان، میتواند انگیزه خرید خودروهای برقی را افزایش دهد. برای مثال، تجهیز نمایندگیهای کرمان موتور و مدیران خودرو در شهرهایی مانند تهران، اصفهان و مشهد به ایستگاههای شارژ سریع، تجربه مثبتی برای مشتریان ایجاد کرده است و نشان میدهد که اقدامات محدود ولی هدفمند میتواند اثرگذاری زیادی داشته باشد.
همچنین تجهیز برخی مراکز خرید به ایستگاههای شارژ، امکان شارژ خودرو در حین انجام کارهای روزمره را فراهم کرده و تجربه کاربری خودروهای برقی را بهبود بخشیده است. این اقدامات نشان میدهد که اگر زیرساختها بهصورت جامع و گسترده توسعه یابند، پذیرش خودروهای پاک در ایران میتواند سرعت بیشتری پیدا کند.
ضرورت توسعه شبکه شارژ شهری و بینشهری
برای حرکت به سمت شهرهای پاک و حمل و نقل پایدار، نیاز است که شبکه ایستگاههای شارژ بهصورت منظم در نقاط استراتژیک شهری و جادهای توسعه یابد. در شهرها، تجهیز پارکینگهای عمومی، ادارات و مراکز خرید به ایستگاههای شارژ سریع میتواند استفاده روزمره از خودروهای برقی را آسان کند. در جادهها، استقرار ایستگاههای شارژ سریع هر ۵۰ تا ۷۰ کیلومتر، تضمینکننده امکان سفرهای بینشهری بدون دغدغه است.
توسعه شبکه شارژ، علاوه بر تسهیل استفاده از خودروهای برقی، مزایای اقتصادی و زیستمحیطی قابل توجهی دارد. کاهش مصرف سوختهای فسیلی، کاهش آلودگی هوا و افزایش استفاده از انرژی پاک، از مهمترین اثرات مثبت این اقدام است.
چشمانداز و راهکارها
برای رفع کندی فعلی در توسعه ایستگاههای شارژ، همکاری نزدیک بین دولت، شهرداریها و خودروسازان ضروری است. اختصاص بودجه مناسب، ایجاد انگیزههای سرمایهگذاری خصوصی، تسهیل مجوزها و استانداردسازی تجهیزات شارژ، از جمله اقدامات مهم برای تسریع این مسیر است. همچنین، اطلاعرسانی مناسب به مردم درباره مزایای خودروهای برقی و توسعه شبکه شارژ، میتواند انگیزه خرید و پذیرش این خودروها را افزایش دهد.
در نهایت، توسعه شبکه ایستگاههای شارژ نه تنها یک مسئله تکنولوژیک، بلکه یک گام اساسی برای ایجاد شهرهای پاک، کاهش آلودگی هوا و حرکت به سمت حمل و نقل پایدار در ایران است. هر روز تأخیر در توسعه این زیرساخت، هزینههای محیط زیستی و اقتصادی بیشتری به همراه خواهد داشت و خرید خودروهای برقی را برای مردم کمجاذبه میکند.
جمعبندی
ایران در مسیر تحول حمل و نقل پاک قرار دارد، اما کندی توسعه ایستگاههای شارژ در یک سال اخیر، یکی از اصلیترین موانع این حرکت است. اقدامات محدود خودروسازان و شهرداریها، هرچند مثبت و تأثیرگذار، کافی نیست و بخش دولتی باید با برنامهریزی جامع، توسعه شبکه شارژ شهری و بینشهری را به اولویت اصلی خود تبدیل کند. تنها با وجود زیرساختهای مطمئن و گسترده، خرید و استفاده از خودروهای برقی برای مردم توجیهپذیر خواهد بود و ایران میتواند به سمت شهرهای پاک و آیندهای سبز حرکت کند.