در جریان سفر تیم رسانه‌ای ما به چین و حضور در مرکز تست تخصصی تحقیق و توسعه جک، فرصتی فراهم شد تا یکی از مهم‌ترین محصولات آینده بازار ایران، یعنی جک T9 PHEV را از نزدیک و به‌صورت میدانی آزمایش کنیم. این رویداد که به دعوت رسمی شرکت جک برگزار شده بود، میزبان خبرنگارانی از سراسر دنیا بود؛ خبرنگارانی که برخلاف نمایشگاه‌ها یا معرفی‌های صِرف، آمده بودند تا روی پیست واقعی، مسیرهای آنرود و آفرود، رفتار خودروها را لمس و تجربه کنند.

در کنار محصولاتی چون ون RF8 PHEV، جک E30X، کراس‌اوور JS6 و پیکاپ T9 پلاگین هیبرید، برقی و بنزینی، بیشترین تمرکز ما روی دو مدلی بود که احتمال عرضه آن‌ها به ایران بسیار جدی است یعنی JS6 و T9 پلاگین هیبرید. مدلی که انتظار می‌رود ابتدا به‌صورت وارداتی CBU و در ادامه با مونتاژ CKD وارد بازار کشور شود و به‌عنوان نسخه ارتقایافته T9 بنزینی که پیش‌تر در ایران با استقبال خوبی مواجه شد، با نام KMC T9 پلاگین هیبرید عرضه گردد.

مشخصات فنی t9 پلاگین هیبرید

در نمای کلی، ساختار شاسی، اتاق، پلتفرم و استراکچر T9 PHEV دقیقاً همان چیزی است که از نسخه بنزینی می‌شناسیم. اما آنچه تفاوت اصلی را می‌سازد، زیر کاپوت و روی محورهای جلو و عقب است. جک برای این مدل از یک پیشرانه ۲ لیتری توربوشارژ با قدرت ۱۶۰ کیلووات و گشتاور ۳۷۰ نیوتن‌متر استفاده کرده و آن را با دو موتور الکتریکی، یکی روی محور جلو و دیگری روی محور عقب ترکیب کرده است.

موتور الکتریکی جلو در اوج عملکرد خود ۱۳۰ کیلووات توان و ۳۰۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند و موتور عقب نیز به حداکثر ۱۵۰ کیلووات توان و ۳۴۰ نیوتن‌متر گشتاور می‌رسد. با ترکیب این دو موتور برقی و پیشرانه ۲ لیتری توربوشارژ، خروجی نهایی سیستم به رقم خیره‌کننده ۵۲۳ اسب‌بخار و ۱۰۰۰ نیوتن‌متر گشتاور می‌رسد؛ عددی که این مدل را به قدرتمندترین پیکاپ چینی از نظر گشتاور خروجی تبدیل می‌کند.

انرژی الکتریکی از یک باتری ۳۱.۲ کیلووات‌ساعتی LFP تأمین می‌شود که از شارژ CCS2 پشتیبانی می‌کند. شارژ کامل با شارژر سریع DC حدود ۱ ساعت و ۲۵ دقیقه و با شارژر AC خانگی حدود ۴ ساعت و نیم زمان می‌برد. این مجموعه امکان پیمایش ۱۰۰ کیلومتر تمام‌برقی را فراهم می‌کند، البته تنها زمانی که شارژ باتری بالای ۴۰ درصد باشد.

تست رانندگی با T9 پلاگین هیبرید در پیست 

برای اولین بار T9 پلاگین هیبرید را در نمایشگاه گوانگژو دیدیم. اما ارزش واقعی این سفر زمانی مشخص شد که وارد مرکز تست جک شدیم؛ جایی که دو بخش بزرگ برای آزمون‌های آفرود و آنرود طراحی شده بود.

در بخش آفرود، یک رمپ با شیب‌ زیاد، مسیرهای شبیه‌سازی ناهمواری و تست‌های تخصصی قرار داشت. در بخش آنرود نیز یک مسیر تست هندلینگ، شتاب، ترمزگیری و رفتار سیستم‌های کمکی تعبیه شده بود تا عملکرد خودروها در شرایط واقعی سنجیده شود.

سیستم تعلیق و سواری T9 PHEV

برخلاف نسخه‌ای که در ایران عرضه شده و در محور عقب فنر شمش دارد، مدل PHEV از یک سیستم تعلیق با فنر لول بهره می‌برد. همین تغییر ساده، تأثیر قابل‌لمسی بر میزان تکان‌ها و نرمی خودرو گذاشته است؛ T9 PHEV در مسیرهای ناهموار، واکنش نرم‌تر، کنترل‌شده‌تر و بسیار کم‌صدا‌تری نسبت به نسخه داخلی داشت.

وجود باتری ۳۲ کیلووات‌ساعتی زیر اتاق نیز با پایین آوردن مرکز ثقل، در بهبود پایداری و نرمی سواری نقش قابل‌توجهی دارد.

تفاوت کابین T9 بنزینی و پلانگین هیبرید

T9 PHEV در کابین چند تفاوت مهم نسبت به نسخه داخلی دارد. یک دسته‌دنده جدید موشی‌شکل به‌جای دسته‌دنده سنتی قرار گرفته و صفحه پشت‌آمپر تمام‌دیجیتال، اطلاعات گسترده‌ای مثل رادار نقطه کور، هشدار تصادف جلو، تشخیص عابر و سیستم ترمز اضطراری را نمایش می‌دهد. این‌ها امکاناتی هستند که در نسخه PHEV فراتر از مدل بنزینی بازار ایران قرار می‌گیرند.

تجربه رانندگی؛ از شروع آرام تا جهش پس از ۵۰ کیلومتر

شروع حرکت خودرو در حالت اسپرت با موتور برقی محور عقب انجام می‌شود. در این مرحله، شتاب اولیه عملکردی شبیه یک خودرو ۵۲۰ اسب‌بخاری ندارد و بیشتر شتابی کنترل‌شده و نرم ارائه می‌دهد. اما نقطه اوج عملکرد زمانی است که سرعت از حدود ۵۰ کیلومتر بر ساعت عبور می‌کند؛ موتور بنزینی وارد مدار می‌شود و خودرو با جهشی مشخص، قدرت واقعی خود را نشان می‌دهد.

در مسیرهای شیب‌دار تست آفرود، حتی در شدیدترین شیب‌ها، شروع حرکت از حالت سکون بدون کوچک‌ترین تقلا انجام شد؛ جایی که ترکیب گشتاور بالای موتورهای برقی و مدیریت دقیق سیستم DHT کاملاً قدرت خود را ثابت کرد.

وجود امکانات آفرودی همچون قفل دیفرانسیل جلو و عقب و قابلیت تانک ترن، این پیکاپ را در مانورهای آفرودی به‌طور قابل‌توجهی تواناتر می‌کند. البته تانک ترن تنها زمانی فعال است که شارژ باتری بالای ۴۰ درصد باشد.

نسخه بنزینی T9؛ مقایسه‌ای کوتاه اما مهم

در کنار تست نسخه PHEV، فرصتی برای بررسی نسخه تمام‌بنزینی کی‌ام‌سی t9 نیز داشتیم؛ نسخه‌ای که در ایران با مونتاژ کرمان‌موتور عرضه می‌شود. نکته جالب این بود که نمونه بازار چین برخلاف نسخه داخلی، روی محور عقب از فنر لول استفاده می‌کرد، اما مهم‌تر از آن، عملکرد گیربکس بود.

گیربکس DAE هشت‌سرعته نسخه چینی در چند موقعیت کمی کند، مردد و محدودکننده رفتار می‌کرد. اما نسخه ایرانی، به‌واسطه دو سال کالیبراسیون کرمان‌موتور، عملکرد به‌مراتب دقیق‌تر، سریع‌تر و هماهنگ‌تری داشت؛ موضوعی که نشان می‌دهد نسخه داخلی از نظر مدیریت دنده‌ها بهینه‌تر عمل می‌کند.

T9 پلاگین هیبرید را می‌توان یکی از جدی‌ترین محصولات جک برای بازارهای جهانی و از جمله ایران دانست. ساختار آشنا، کابین ارتقایافته، قدرت چشمگیر بیش از ۵۲۰ اسب‌بخار، باتری بزرگ ۳۱.۲ کیلووات‌ساعتی، قابلیت حرکت تمام‌برقی تا ۱۰۰ کیلومتر و سیستم چهارچرخ محرک برقی بنزینی، این مدل را به یک گزینه کاملاً متفاوت نسبت به نسخه بنزینی فعلی تبدیل کرده است.

اما مهم‌ترین نکته مربوط به ورود احتمالی این خودرو به بازار ایران است. در صورت عرضه، T9 PHEV نه‌تنها در میان پیکاپ‌ها، بلکه در سگمنت SUV های آفرودی رقیبی از نظر مشخصات فنی، قدرت خروجی و توان حرکتی نخواهد داشت و عملاً در سطحی قرار می‌گیرد که تنها می‌توان آن را با خودروهای تقویت‌شده و تیونینگ‌شده مقایسه کرد. این یعنی T9 PHEV می‌تواند استاندارد تازه‌ای را در کلاس پیکاپ‌ها تعریف کند و حتی نگاه خریداران حرفه‌ای‌تر را نیز به خود جلب نماید.

با توجه به تجربه رانندگی میدانی در مرکز تست جک و تفاوت محسوس عملکرد این نسخه نسبت به مدل‌های فعلی بازار، می‌توان گفت T9 پلاگین هیبرید در صورت ورود به ایران و با یک قیمت‌گذاری منطقی از سوی کرمان موتور، به‌راحتی می‌تواند به یکی از برترین و متفاوت‌ترین پیکاپ‌های بازار کشور تبدیل شود؛ مدلی که نه‌تنها از نظر توان فنی رقیبی ندارد، بلکه می‌تواند استاندارد جدیدی را در این کلاس تعریف کند.