به گزارش پرشین خودرو، یکی از مثال‌های مشهور می‌گوید: «دروغ هرچه بزرگ‌تر باشد، باورکردنش راحت‌تر است.»
تبصره کمتر شنیده‌شده این ضرب‌المثل این است که «دروغ هرچه پرتکرارتر باشد، ساده‌تر می‌توان آن را به‌عنوان حقیقت جا انداخت.»
آیا ادعای یکی از مسئولان دولتی مبنی بر اینکه خودروهای سواری و شخصی شهروندان اصلی‌ترین منبع آلودگی هوا هستند، مشمول این دروغ متواتر است یا واقعاً چنین است؟
آمار و مستندات چه می‌گویند؟
یکی از رایج‌ترین روش‌های ارزیابی میزان انتشار آلاینده‌ها، «سیاهه انتشار» است. اما حتی این روش برای تحلیل دقیق ذرات معلق کافی نیست، زیرا در سیاهه انتشار، میزان انتشار مستقیم ذرات تعیین می‌شود، در حالی که بخش قابل توجهی از غلظت ذرات معلق در هوا ناشی از ذرات ثانویه است که در نتیجه فعل و انفعالات شیمیایی در جو شکل می‌گیرند.
گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس:
- علیرغم تحقیقات متعدد در زمینه آلودگی هوا به ویژه در تهران، مطالعات یکپارچه و مداوم انجام نشده است.
- فقدان اطلاعات دقیق، قیاس میان منابع آلاینده را ناممکن کرده است.
- آخرین سیاهه انتشار مربوط به سال ۱۳۹۶ است و تاکنون به‌روزرسانی نشده است.
سهم خودروهای سواری:
بر اساس آخرین سیاهه انتشار، سهم خودروهای سواری تنها ۱۴٪ است و مشخص نیست چه مقدار از این سهم به دلیل عمر و کیفیت خودروها یا کیفیت سوخت ایجاد شده است.
یادآوری مهم
اگرچه برخی مسئولان تلاش دارند آلودگی هوا را به خودرو و خودروسازان نسبت دهند، اما قانون هوای پاک (۱۳۹۶) تکالیفی را به عهده ۲۳ دستگاه اجرایی از جمله وزارتخانه‌های صمت، نفت، نیرو و کشور گذاشته است.
با این حال، بر اساس گزارش‌های رسمی، تنها ۱۴٪ این قانون در ۸ سال گذشته اجرایی شده است.
سوال کلیدی
چرا درباره ترک‌فعل‌ها و کم‌کاری نهادهای مسئول در مقابله با آلودگی هوا، گزارش‌های مستند، رسمی و فصلی ارائه نمی‌شود؟
برای اطلاع از جدیدترین قیمت‌ها، بررسی تخصصی خودروها، معرفی مدل‌های جدید و داغ‌ترین اخبار خودرو ایران و جهان، با پرشین خودرو همراه باشید!