سردرگمی همگانی در بازار خودرو

سردرگمی در بازار خودرو
سردرگمی در بازار خودرو

بازار خودرو این روزها در کنار رکود، در بلاتکلیفی مطلق به سر می برد؛ وضعیت آینده آن مشخص نیست، تولید هنوز با چالش های اصلی مواجه است، واردات انجام نمی شود، خصوصی سازی تعلیق شده است، مصرف کنندگان ناراضی‌اند و حرکت خاصی هم دیده نمی شود. این شرایط منجر به سردرگمی همگانی در بازار خودرو شده است. خروجی این وضعیت چه خواهد بود؟






به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، آن‌چه امروز گریبان بازار خودرو را چسبیده نتیجه تصمیمات و سیاست گذاری های به شدت اشتباه، غیراقتصادی و پوپولیستی حکمرانی اقتصادی است. سیاست هایی که به رغم پایان عمر دولت ها، با شدت و سرعت بیش‌تری نه تنها از اهداف مدنظر دور شده اند، بلکه زیرساخت های تولید را تضعیف کرده و دست همه را به سوی دولت دراز کرده است.

نتیجه سیاست های دو دهه گذشته کار را به جایی رسانده است که هیچ یک از طرف های مرتبط با بازار خودرو نه رضایتی از وضعیت فعلی دارند و نه می توانند چشم انداز مثبتی را برای آینده ترسیم و براساس آن برنامه ریزی کنند. هر حرکت از سوی یک بخش از بازار، با اعتراض و ابراز نگرانی و فریاد «وا صنعتا» و «وا اشتغالا» و «وا مردما» و از این نوع مظلوم نمایی ها همراه می شود.

به عنوان مثال می توان از هیاهو و حواشی ایجادشده پیرامون واگذاری مدیریت ایران خودرو به بخش خصوصی در بهمن ۱۴۰۳ نام برد. واگذاری سایپا و بروز حاشیه هایی که منجر به تعلیق این خصوصی سازی شده است نیز مثال نزدیک‌تری به شمار می آید. کاهش تعرفه واردات خودرو،  تعدیل قیمت ها و حواشی ایجادشده در پی حکم دیوان عدالت اداری هم مثال های دیگری از این سطح اعتراضات محسوب می شود.

در واقع سیاست گذار بازار خودرو را به سمتی هدایت کرده است که سود و نفع یک طرف حتماً به ضرر و زیان بخش دیگر منتهی می شود. وقتی صحبت حمایت از تولید داخل مطرح می شود، واردات معترض می شود. عکس این قضیه نیز صادق است.

در حال حاضر، بازار خودرو به نقطه ای رسیده است که هیچ یک از فعالان و طرف های درگیر مرتبط رضایت ندارند. بنا بر آخرین آمار بدهی جاری دو خودروساز به ۵۳۰ همت رسیده است. این وضعیت ناشی از قیمت گذاری دستوری است که طی یک دهه گذشته به شدت افزایش یافته و همچنین شدت فشار به مصرف کننده و تولیدکننده را بیش از پیش زیادتر کرده است.

پیرو این مسئله قیمت محصولات این شرکت ها افزایش یافته است. این افزایش اما با اعتراض مصرف کنندگان همراه شده است. در این شرایط از یک سو، تولیدکننده برای ادامه حیات و کاهش زیان چاره ای جز تعدیل قیمت ها ندارد، از سوی دیگر، مصرف کننده در شرایط فعلی نمی تواند باز هم پذیرای افزایش قیمت های جدید باشد. این وضعیت هم فشار روی دولت را بیش‌تر کرده و هم موجب سرگردانی همگانی شده است.

این شرایط نیز به نوبه خود هم امیدوارکننده و هم نگران کننده است. از یک سو، این امید وجود دارد که مسیر انتخاب‌شده ادامه پیدا کند و از سوی دیگر، این نگرانی وجود دارد که شرایط کشور متولیان را وادار به انتخاب سیاست های پوپولیستی کند.

source

توسط khodrocamp.ir