دیازپام به عنوان یک بنزودیازپین، دارویی است که به عنوان مهارکننده سیستم عصبی مرکزی عمل می‌کند. این ترکیب شیمیایی با تأثیرات ضداضطراب، آرام‌بخش و ضدتشنج شناخته شده است و در درمان اختلالات اضطرابی، اختلالات خلقی و برخی اختلالات تشنجی به کار می‌رود. این دارو در اشکال مختلفی بسته به نیاز بیماران و پزشکان در بازار عرضه می‌شود. توجه به سن بیمار، نوع بیماری، دوز مصرفی مورد نیاز و… امری ضروری برای پزشکان محسوب می‌شود. در ادامه با بررسی اشکال دارویی و مکانیسم عمل diazepam، به سراغ موارد مصرف، موارد احتیاط و منع مصرف دارو خواهیم رفت.

اشکال دارویی دیازپام

1. قرص 2 میلی گرم، 5 میلی گرم و 10 میلی گرم
2. محلول خوراکی 1 میلی گرم / 1 میلی لیتر و 5 میلی گرم در میلی لیتر
3. ژل رکتوم (Diastat Acudial) 2.5 میلی گرم / 0.5 میلی لیتر، 10 میلی گرم / 2 میلی لیتر و 20 میلی گرم / 4 میلی لیتر
4. محلول تزریقی 5 میلی گرم در میلی لیتر
5. دستگاه عضلانی 5 میلی گرم در میلی لیتر
6. اسپری داخل بینی (Valtoco) 5 میلی گرم / 0.1 میلی لیتر، 5 میلی گرم / 0.1 میلی لیتر و 10 میلی گرم / 0.1 میلی لیتر

موارد مصرف قرص دیازپام

دیازپام (diazepam) برای درمان اضطراب، ترک الکل و تشنج استفاده می‌شود. همچنین برای تسکین اسپاسم عضلانی و ایجاد آرام‌بخش قبل از اقدامات پزشکی استفاده می‌شود. این دارو با آرام‌کردن مغز و اعصاب عمل کرده و به دسته‌ای از داروها به نام بنزودیازپین‌ها تعلق دارد. برخی از مهم‌ترین موارد مصرف این دارو شامل اضطراب، ترک الکل، اقدامات آندوسکوپی، آرام‌بخشی قبل از عمل، آرام‌بخشی در ICU، گرفتگی عضله، تشنج، وضعیت صرع، کاردیوورژن و… می‌باشد.

موارد مصرف دیازپام در بزرگسالان

1. اضطراب
2. ترک الکل
3. اقدامات آندوسکوپی
4. آرام‌بخشی قبل از عمل
5. آرام‌بخشی در ICU
6. گرفتگی عضله
7. تشنج
8. وضعیت صرع
9. کاردیوورژن

موارد مصرف دیازپام در کودکان

1. آرام‌بخش / شل‌کننده عضلات
2. تشنج
3. وضعیت صرع

آثار فارماکولوژیک و مکانیسم اثر داروی diazepam

اگرچه مکانیسم دقیق در اثرات ضد تشنج ناشناخته است، مطالعات حیوانی و آزمایشگاهی نشان می‌دهد که از طریق تعامل با گیرنده‌های γ-آمینوبوتیریک اسید (GABA) از نوع A (GABAA) باعث سرکوب تشنج می‌شود. GABA، انتقال‌دهنده عصبی مهارکننده اصلی در سیستم عصبی مرکزی (CNS)، در این گیرنده برای باز کردن کانال غشایی عمل می‌کند و به یون‌های کلرید اجازه می‌دهد تا به درون نورون‌ها جریان پیدا کنند. ورود یونهای کلرید باعث ایجاد یک پتانسیل بازدارنده می‌شود که توانایی نورون‌ها را برای دپلاریزاسیون تا آستانه پتانسیل لازم برای تولید پتانسیل عمل کاهش می‌دهد.

دپلاریزاسیون بیش از حد نورون‌ها در ایجاد و گسترش تشنج نقش دارد. اعتقاد بر این است که دیازپام با وادار کردن گابا محکم‌تر به گیرنده گاباآ، عملکرد گابا را افزایش می‌دهد. توزیع این دارو با پروتئین محدود PO 95-98٪ (داخل بینی) و حذف در نیمه عمر 20-70 ساعت (متابولیت فعال)؛ 49.2 ساعت (دوز 10 میلی گرم داخل بینی) صورت می‌گیرد.

مقدار مصرف داروی diazepam

این دارو را طبق دستور پزشک خود با یا بدون غذا از طریق خوراکی مصرف کنید. اگر از شکل مایع دیازپام استفاده می‌کنید، دوز را با استفاده از یک قاشق مخصوص اندازه‌گیری کنید. از قاشق خانگی استفاده نکنید زیرا ممکن است دوز صحیح را دریافت نکنید. اگر از محلول غلیظ استفاده می‌کنید، از قطره چکان دارویی ارائه شده استفاده کنید و دوز اندازه‌گیری شده را با مقدار کمی غذای مایع یا نرم (مانند سس سیب، پودینگ) مخلوط کنید. دوز تجویز شده پزشک، براساس وضعیت پزشکی، سن بیمار و سلامت جسمانی می‌باشد.

زمان مصرف قرص دیازپام

زمان و مقدار مصرف داروی دیازپام (diazepam) را بدون مشورت پزشک کاهش، افزایش یا قطع نکنید. با اینکه این دارو در بسیاری بیماران دارای فواید گسترده است، اما در برخی سبب اعتیاد و عوارض خواهد شد. در صورت داشتن اختلال مصرف مواد (مانند مصرف بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر یا الکل)، این خطر ممکن است بیشتر باشد. این دارو را دقیقاً همانطور که برای کاهش خطر اعتیاد تجویز شده است، مصرف کنید. از خوردن گریپ فروت یا نوشیدن آب گریپ فروت در حین استفاده از این دارو خودداری کنید، مگر اینکه پزشک یا داروساز شما بگوید که می‌توانید این کار را با خیال راحت انجام دهید. گریپ فروت می‌تواند احتمال عوارض جانبی این دارو را افزایش دهد.

موارد احتیاط

قبل از مصرف داروی دیازپام، اگر به آن یا سایر بنزودیازپین‌ها (مانند اگزازپام، تمازپام) حساسیت دارید، از مصرف خودداری کنید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیرفعالی باشد که می‌تواند باعث واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. در صورت داشتن سوابق پزشکی از جمله یک بیماری عضلانی خاص (میاستنی گراویس)، مشکلات ریوی و تنفسی (مانند COPD، آپنه خواب)، ذهنی و خلق اختلالات (مانند افسردگی، افکار خودکشی، روان‌پریشی)، سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال مصرف مواد (مانند مصرف بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر و الکل)، گلوکوم، بیماری کبد، بیماری کلیوی و… با پزشک در رابطه با خطرات احتمالی مشورت کنید.

1. اثربخشی و ایمنی دیازپام تزریقی در نوزاد (سن 30 روزه یا کمتر) ثابت نشده است. افسردگی طولانی مدت سیستم عصبی مرکزی در نوزادان مشاهده شده است که ظاهراً به دلیل ناتوانی در تبدیل زیستی دیازپام به متابولیت‌های غیرفعال است. همچنین گزارش شده است که بنزیل الکل با سندرم تنفسی کشنده در نوزادان نارس مرتبط است.
2. به دلیل پتانسیل ایجاد تحمل به دیازپام، این دارو برای استفاده مزمن و روزانه به عنوان یک ضد تشنج توصیه نمی‌شود. استفاده مزمن روزانه از دیازپام ممکن است دفعات یا شدت تشنج‌های تونیک-کلونیک را افزایش دهد که نیاز به افزایش دوز داروهای ضد تشنج استاندارد دارد. در چنین مواردی، قطع ناگهانی دیازپام مزمن نیز ممکن است با افزایش موقت در دفعات یا شدت تشنج همراه باشد.
3. مصرف همزمان بنزودیازپین‌ها، از جمله دیازپام (diazepam) و مواد افیونی ممکن است منجر به آرام‌بخشی عمیق، افسردگی تنفسی، کما و مرگ شود. تجویز همزمان بنزودیازپین‌ها و مواد افیونی را برای استفاده در بیمارانی که گزینه‌های درمانی جایگزین برای آن‌ها ناکافی است، ذخیره کنید. با افزودن دیازپام، دوز مواد افیونی را به یک سوم کاهش دهید.
4. به بیماران و مراقبان در مورد خطرات افسردگی تنفسی و آرام‌بخشی هنگام استفاده از دیازپام با مواد افیونی توصیه کنید. به بیماران توصیه کنید تا زمانی که اثرات مصرف همزمان با مواد افیونی مشخص نشده است از رانندگی یا کار با ماشین‌آلات سنگین خودداری کنند.
5. در COPD، آپنه خواب، بیماری کلیوی و کبدی، گلوکوم با زاویه باز (مشکل)، افسردگی، افکار خودکشی، اختلال در رفلکس تهوع، سابقه سوء مصرف مواد یا بیماران چاق (عمل طولانی مدت در صورت قطع مصرف احتیاط کنید) با احتیاط مصرف شود.
6. استفاده از بنزودیازپین‌ها از جمله دیازپام، هم به تنهایی و هم در ترکیب با سایر داروهای مضعف CNS ممکن است منجر به افسردگی تنفسی کشنده شود.
7. برای بیمارانی که بیشتر از حد توصیه شده تحت درمان قرار می‌گیرند، برای کاهش خطر واکنش‌های ترک، از کاهش تدریجی برای قطع درمان استفاده کنید (برای کاهش دوز باید از یک برنامه خاص بیمار استفاده شود).
8. بیمارانی که پس از قطع مصرف بنزودیازپین یا کاهش سریع دوز در معرض خطر افزایش عوارض جانبی ترک هستند، شامل کسانی می‌شوند که دوزهای بالاتر مصرف می‌کنند و کسانی که مدت‌زمان مصرف طولانی‌تری داشته‌اند.
9. در برخی موارد، مصرف‌کنندگان بنزودیازپین دچار سندرم ترک طولانی مدت با علائم ترک شده‌اند که از هفته‌ها تا بیش از 12 ماه طول می‌کشد.
10. واکنش‌های متناقض در برخی موارد رخ داده است که برخی از آن شامل توهم، رفتار پرخاشگرانه، و روان‌پریشی می‌باشد.

خطرات ناشی از مصرف همزمان با مواد افیونی

1. مصرف همزمان بنزودیازپین‌ها و مواد افیونی ممکن است منجر به آرامبخشی عمیق، افسردگی تنفسی، کما و مرگ شود.
2. رزرو همزمان این داروها برای استفاده در بیمارانی که گزینه‌های درمانی جایگزین برای آن‌ها ناکافی است، پیشنهاد می‌شود.
3. دوزها و مدت زمان را به حداقل مورد نیاز محدود کنید و بیماران را برای علائم و نشانه های افسردگی تنفسی و آرامبخش دنبال کنید.
4. به بیماران و مراقبین اطلاع دهید که در صورت استفاده از دیازپام (diazepam) با مواد افیونی ممکن است اثرات افزایشی کشنده بالقوه ایجاد شود و این داروها نباید به طور همزمان استفاده شوند مگر اینکه تحت نظارت پزشک باشند.
5. اکیداً به تجویزکنندگان (پزشکان) توصیه می شود که تمام اقدامات منطقی را انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که مراقبان به طور کامل نقش و تعهدات خود را در قبال تجویز ژل رکتوم دیازپام به افرادی که تحت مراقبت هستند، درک می کنند.
6. تجویزکنندگان باید به مراقبان توصیه کنند که در صورت مشاهده هرگونه یافته جدیدی که با دوره تشنج مشخص بیمار نیست، بلافاصله در جریان قرار گیرند.

موارد اعتیاد و سواستفاده از دیازپام

1. سوء استفاده و استفاده نادرست از بنزودیازپین‌ها معمولاً شامل مصرف همزمان سایر داروها، الکل یا مواد غیرقانونی است که با افزایش فرکانس پیامدهای نامطلوب جدی همراه است. قبل از تجویز و در طول درمان، خطر سوء استفاده و اعتیاد هر بیمار را ارزیابی کنید.
2. وابستگی جسمانی زمانی رخ می‌دهد که به طور پیوسته برای چند روز تا چند هفته مصرف شود.
3. خطرات وابستگی و ترک با طول مدت درمان طولانی‌تر و دوز روزانه بالاتر افزایش می‌یابد. اگرچه تزریق فقط برای استفاده متناوب نشان داده شده است، اما اگر بیشتر از حد توصیه شده استفاده شود، قطع ناگهانی یا کاهش سریع دوز ممکن است باعث ایجاد عوارض حاد شود.
4. واکنش‌های ترک، از جمله تشنج که می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. هنگام قطع درمان برای کاهش خطر واکنش‌های ترک، از کاهش تدریجی استفاده کنید.
5. خطر هر بیمار را قبل از تجویز ارزیابی کنید و به طور منظم برای ایجاد این شرایط نظارت کنید.

موارد منع مصرف دیازپام

1. حساسیت مفرط مستند
2. گلوکوم حاد با زاویه باریک و گلوکوم با زاویه باز مگر اینکه بیماران درمان مناسب را دریافت کنند.

سمیت پروپیلن گلیکول داروی دیازپام

1. سمیت پروپیلن گلیکول در بیماران تحت درمان با تزریق دیازپام با دوزهای قابل توجهی بیشتر از توصیه شده زمانی که برای درمان علائم ترک الکل در دوزهای بیش از 900 میلی گرم در روز استفاده می‌شد، گزارش شده است.
2. سمیت پروپیلن گلیکول با اسیدوز متابولیک شکاف آنیونی، هیپراسمولالیته سرم و افزایش لاکتات مرتبط است.
3. این دارو می‌تواند باعث نکروز حاد توبولی (که در برخی موارد منجر به نارسایی چند ارگانی می‌شود)، تغییرات وضعیت روانی، افت فشار خون، تشنج و آریتمی قلبی و… شود.
4. بیمارانی که در معرض خطر بالای مسمومیت با پروپیلن گلیکول هستند، شامل افرادی هستند که دارای اختلال عملکرد کلیوی، اختلال عملکرد کبد، اختلال در آنزیم‌های الکل دهیدروژناز یا سایر بیماری‌های همراه هستند (مانند سابقه اعتیاد به الکل).

هشدار خطر والیوم

دیازپام خطر سوء مصرف و اعتیاد دارد که می‌تواند منجر به مصرف بیش از حد و مرگ شود. مصرف این دارو همراه با الکل یا سایر داروهایی که می‌تواند باعث خواب آلودگی یا مشکلات تنفسی شود (به ویژه داروهای مخدر مانند کدئین، هیدروکودون) باعث عوارض جانبی بسیار جدی از جمله مرگ می‌شود. برای کاهش خطر، پزشک باید از شما بخواهد که کمترین دوز دیازپام را که موثر است، مصرف کنید و آن را در کوتاه‌ترین زمان ممکن مصرف کنید.

عوارض جانبی قرص دیازپام (diazepam)

خواب آلودگی، سرگیجه، خستگی، تاری دید یا بی‌ثباتی، استفراغ، حالت تهوع و… برخی از عوارض جانبی قرص دیازپام (diazepam) می‌باشد. اگر هر یک از این اثرات ماندگار یا بدتر شد، فوراً به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. برخی از عوارض جانبی جدی این دارو شامل تغییرات روانی یا خلقتی (مانند مشکلات حافظه، بی‌قراری، توهم، گیجی، افسردگی)، مشکل در صحبت‌کردن، مشکل در راه رفتن، ضعف عضلانی، لرزش، مشکل در ادرار کردن، زردی چشم یا پوست، علائم عفونت (مانند گلودرد که از بین نمی‌رود، تب، لرز) و… می‌باشد.

1. آتاکسی
2. خواب آلودگی
3. ژل رکتوم: اسهال، راش، عدم هماهنگی، سرخوشی، سرگیجه و آسم
4. داخل بینی: ناراحتی بینی، احتقان بینی، اپیستاکسی، دیسگوزی
5. خستگی
6. ضعف عضلانی
7. دپرسیون تنفسی
8. احتباس ادرار
9. افسردگی
10. بی‌اختیاری
11. تاری دید
12. دیزآرتری
13. سردرد

تداخل دارویی دیازپام

1. تداخلات رده X (پرهیز): آزلاستین (نازال)، برومپریدول، کانیواپتان، فکسینیدازول، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، ایدلالیسیب، مترونیدازول (سیستمیک)، متوتری‌مپرازین، الانزاپین، اورفنادرین، اوکسوممازین، پارالدهید، سدیم اکسیبات، تالیدومید
2. کاهش اثرات دیازپام توسط داروها: دفراسیروکس، انزالوتامید، اردافیتینیب، اتراویرین، ایووسیدنیب، میتوتان، اومبیتاسویر/ پاریتاپرویر/ ریتوناویر ، داسابوویر، اومبیتاسویر/ پاریتاپرویر/ ریتوناویر/ داسابوویر، ریتوناویر، ساریلومب، سیلتوکسیمب، مشتقات تئوفیلین، توسیلیزومب، یوهیمبین، القاکننده‌های متوسط CYP2C19
3. افزایش اثرات داروها توسط دیازپام (diazepam): اورفنادرین، اوکسی‌کدون، پارالدهید، پیریبدیل، پرامی‌پکسول، روپینیرول، روتیگوتین، سدیم اکسیبات، سوورکسانت، تالیدومید، زولپیدم، الکل (اتیل)، آلفنتانیل، آزلاستین (نازال)، بلونانسرین، برکسانولون، بوپرنورفین، کلوزاپین، داروهای تضعیف‌کننده‌ CNS، فلونیترازپام، متادون، متوتری‌مپرازین، متی‌روسین، آگونیست های اوپیوئیدی
4. افزایش اثرات دیازپام توسط داروها: اردافیتینیب، اسکتامین، فکسینیدازول، فوسامپرناویر، فوس اپرپیتانت، فوس نتوپیتانت، فوسیدیک اسید (سیستمیک)، هیدروکسی زین، ایدلالیسیب، گیاه کاوا، لاروترکتینیب، لمبورکسانت، لوفکسیدین، منیزیم سولفات، ملاتونین، مترونیدازول (سیستمیک)، میفپریستون، مینوسیکلین (سیستمیک)، بروموپرید، برومپریدول، کانابیدیول، ماری‌جوانا (شاهدانه)، کلرمتیازول، کلرفنسین کاربامات، کلوفازیمین، کانیواپتان، کوزینتروپین، مهارکننده‌های قوی و متوسط CYP2C19، مهارکننده‌های قوی و متوسط CYP3A4، دایمتیندن (موضعی)، دوکسیلامین، درونابینول

مصرف داروی دیازپام (diazepam) در دوران بارداری و شیردهی

طبق گزارشات موجود، نوزادان که از مادرانی در اواخر بارداری از بنزودیازپین‌ها استفاده می‌کردند به دنیا آمدند، علائم آرام‌بخشی یا ترک نوزادی را تجربه کردند. به خانم‌های باردار توصیه کنید که استفاده از این دارو در اواخر بارداری می‌تواند منجر به آرام‌بخشی (افسردگی تنفسی، بی‌حالی، هیپوتونی) یا علائم ترک (پررفلکسی، تحریک‌پذیری، بی‌قراری، لرزش، گریه‌های تسلی‌ناپذیر، و مشکلات تغذیه) در نوزادان شود. داده‌های موجود از مطالعات مشاهده‌ای منتشر شده در مورد زنان باردار در معرض بنزودیازپین‌ها ارتباط واضحی با بنزودیازپین‌ها و نقایص مادرزادی عمده گزارش نمی‌کند.

ترک نوزادی و سندرم فلاپی نوزاد در دیازپام

1. سندرم محرومیت نوزادان و علائم حاکی از سندرم فلاپی نوزاد در ارتباط با تجویز بنزودیازپین‌ها در مراحل بعدی بارداری و دوران پس از زایمان گزارش شده است.
2. بنزودیازپین‌ها از جفت عبور می‌کنند و ممکن است باعث ایجاد افسردگی، هیپوتونی و آرام‌بخشی در نوزادان شوند. نوزادانی را که در دوران بارداری یا زایمان در معرض درمان قرار گرفته‌اند را از نظر علائم آرام‌بخشی، افسردگی تنفسی، هیپوتونی و مشکلات تغذیه کنترل کنید.

مطالعات حیوانی در زمینه داروی دیازپام

1. افزایش بروز ناهنجاری‌های جنینی در موش‌ها و همسترها هنگامی که به صورت خوراکی در دوزهای منفرد ≥100 میلی‌گرم بر کیلوگرم (تقریباً 20 برابر حداکثر دوز توصیه‌شده بزرگسالان [0.4 میلی‌گرم/کیلوگرم در روز] یا بیشتر بر اساس mg/m2) گزارش شده است.
2. شکاف کام و اگزانسفالی شایع‌ترین و به طور مداوم ناهنجاری‌ گزارش شده است که در این گونه ها با تجویز دوزهای سمی بالای دیازپام (diazepam) برای مادر در طول اندام‌زایی ایجاد می‌شود.
3. گزارش شده است که تجویز بنزودیازپین‌ها یا سایر داروهایی که مهار GABAergic را در موش‌های نوزادی افزایش می‌دهند، منجر به تخریب نوروپتوتیک گسترده در مغز در حال رشد در غلظت‌های پلاسمایی مرتبط با کنترل تشنج در انسان می‌شود.
4. پنجره آسیب‌پذیری نسبت به این تغییرات در موش‌ها (روزهای 0-14 پس از زایمان) شامل دوره‌ای از رشد مغز است که در سه ماهه سوم بارداری در انسان اتفاق می‌افتد.

تاثیر دیازپام در شیردهی

طبق گزارشات و اطلاعات موجود، داروی دیازپام در شیر مادر دفع می‌شود. از آنجایی که دیازپام و متابولیت‌های آن ممکن است برای مدت طولانی پس از مصرف حاد در شیر مادر وجود داشته باشد، باید به بیماران توصیه شود تا مدت زمان مناسبی پس از دریافت درمان با شیر مادر تغذیه نکنند. گزارش‌های آرام‌بخشی، تغذیه ضعیف و افزایش وزن ضعیف در نوزادانی که از طریق شیر مادر در معرض دیازپام قرار گرفته‌اند، گزارش شده است. به بیماران آموزش دهید که در صورت شیردهی یا قصد شیردهی به پزشک خود اطلاع دهند. همچنین به مادران توصیه شود تا نوزادان خود را از نظر آرام‌بخشی بیش از حد، تغذیه نامناسب و افزایش وزن ضعیف تحت نظر داشته باشند و در صورت مشاهده این علائم به پزشک مراجعه کنند.

شرایط نگهداری داروی diazepam

داروی دیازپام باید در دمای اتاق دور از نور و رطوبت نگهداری شود. همچنین تمام داروهای شیمیایی و گیاهی باید دور از دسترس کودکان و حیوانات نگهداری شوند.

کلام آخر در مورد داروی دیازپام

دیازپام همان طور که در این مقاله از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز شرح دادیم، به‌عنوان یک بنزودیازپین، درمانی مؤثر برای کاهش اضطراب، تشنج و بهبود کیفیت خواب است. این دارو به ویژه در مواردی که به تنهایی یا در ترکیب با سایر داروها مورد استفاده قرار می‌گیرد، نقش به‌سزایی در بهبود علائم این بیماری‌ها دارد. به طور کلی، دیازپام به‌عنوان یک داروی مؤثر در درمان اختلالات اعصاب و روان، امکانات و چالش‌های خود استفاده می‌شود. اهمیت اطلاعات دقیق در مورد مصرف صحیح، تاثیرات جانبی و اعتیاد، همچنین تحقیقات آینده در زمینه بهبود درمان‌های جایگزین این دارو، اموری است که نیازمند توجه دقیق و استمرار دارد.

منبع سایت: Medscape