هرچند جگوار بر همکاری با هنرمندان در طراحی تایپ 00 تاکید دارد، اما بعید است که قدرت خرید این قشر برای یک خودروی برقی 120 هزار دلاری کافی باشد.

مالکین نخبه مدل‌های کلاسیک جگوار هم احتمالا به خودروهای برقی علاقه ندارند. حتی براساس تخمین جگوار، تنها 10 تا 15 درصد از مشتریان فعلی این برند احتمالا برای خرید محصول جدید اقدام خواهند کرد.

جگوار برای نهمین مرتبه در تاریخ فعالیت خود، برای بقا تلاش می‌کند. فروش سال 2023 این برند در آمریکا با 80 درصد کاهش نسبت به سال 2017 به 8348 دستگاه رسید. این رقم، یک چهلم فروش مرسدس بنز یا ب ام و در این کشور است. حتی فروش جهانی 64 هزار دستگاهی جگوار هم نمی‌تواند برای یک برند باسابقه، قابل توجه باشد.

سابقه تمام محصولات فعلی جگوار به جز مدل برقی I-Pace، به دهه قبل بازمی‌گردد. نمایندگی‌های جگوار در ایالات متحده که حالا تعداد آنها به 120 عدد کاهش یافته است، برای فروش نمونه‌های باقیمانده از محصولات این برند حداقل به 12 ماه زمان نیاز دارند.

از مهم‌ترین دلایل شکست جگوار در برابر مرسدس بنز، ب ام و حتی جنسیس می‌توان به ایرادات کیفیتی خودروها، طراحی نه چندان قابل قبول بدنه و کابین و همچنین استراتژی‌های اشتباه همچون سرمایه گذاری بی نتیجه برای ساخت XJ برقی، اشاره کرد.

جگوار از تاسیس یک نمایندگی جدید و لوکس در پاریس خبر داده است. اما اکنون این پرسش مطرح می‌شود که وقتی محصولات این شرکت با متوسط قیمت 60 هزار دلار با استقبال روبرو نبوده آیا تغییر مکان این برند به رده قیمتی بالاتر از 120 هزار دلار منطقی است؟ آن هم در حالی که در آمار فروش محدود خودروهای گران‌تر از صد هزار دلار، سهم اکثریت به خودروهای درون‌سوز تعلق دارد.

با وجود پورشه 911، مرسدس G و S کلاس، تعدادی از محصولات ب ام و و البته مدل‌های رنجرور، یک سدان از برند جگوار برای خریداران ثروتمند فرانسوی، ایرانی و آمریکایی چه جذابیتی دارد؟ البته به نظر می‌رسد که این گروه از مشتریان نیز بیشتر خودروهای درون‌سوز را ترجیح می دهند. فروش پورشه تایکان در سال 2024 با 50 درصد کاهش روبرو شده و مرسدس EQS با قیمت در محدوده 105 تا 129 هزار دلار ،حتی از مدل‌های درون‌سوز این شرکت عقب مانده است. لوسید اِیر هم شرایط خوبی ندارد.

اما باید توجه داشت که استراتژی تازه جگوار به طور هم‌زمان از روی ناامیدی، هوشمندانه و اضطراری طراحی شده است. این شرکت برای فروش 50 هزار دستگاهی برنامه ریزی کرده که نسبت به فروش 130 هزار دستگاه در سال 2002 بسیار کمتر است اما می‌تواند این شرکت را نجات دهد. این روزها حتی برندهایی مثل فورد و GMC هم از فواید فروش در تعداد کمتر با قیمت بالاتر، آگاه شده اند. وقتی برخی مشتریان 90 هزار دلار برای تسلا مدل S Plaid و در مواردی بیش از 200 هزار دلار برای محصولات رنجرور پرداخت می‌کنند، فروش جگوار در تیراژ کمتر هم بعید نیست.

حضور یکی از موفق‌ترین طراحان خودروهای لوکس یعنی Gerry McGovern در گروه جگوار لندرور، هم می‌تواند اعتماد به نفس جگوار را افزایش دهد.

مشخص نیست که جگوار قصد دارد برای کاهش هزینه ها از قطعات مشترک با محصولات رنجرور در ساخت مدل‌های پلتفرم JEA استفاده کند اما واقعیت این است که جگوار برخلاف لوسید، ریویان یا سایر شرکت‌های تازه وارد از نظر جلب سرمایه در مضیقه قرار ندارد. هرچند تمامی سود 2.75 میلیارد دلاری جگوار لندرور، از فروش محصولات لندرور حاصل شده است اما گروه تاتا فعلا قصد دارد از جگوار پشتیبانی کند.

اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، جگوار به نخستین برند لوکس با سبد محصول کاملا برقی تبدیل خواهد شد اما اگر این استراتژی به نتیجه نرسد، اصلا بعید نیست که جگوار همچون هموطن خود یعنی گروه روور، به یک خودروساز چینی واگذار شود. فعلا باید امیدوار باشیم و برای جگوار آرزوی موفقیت کنیم.

_{جدیدترین اخبار خودرو را در باما بخوانید.}