سهند به‌عنوان یکی از جدیدترین محصولات تولیدی سایپا (بهتر آنکه بگوییم پارس‌خودرو) از نظر طراحی شباهت عمیقی با هاچ‌بک کراس اطلس (دیگر خودروی جدید سایپا) دارد.

به همین دلیل است که نمای جلویی این خودرو با چراغ‌های کشیده و تیز، جلوه‌ای جسورانه و تهاجمی پیدا کرده است. تکامل طراحی محصولات سایپا در این خودرو به وضوح لمس می‌شود. در این قسمت ریزه‌کاری‌های قابل قبولی مانند کاپوتی با خطوط اسپرت و جلوپنجره‌ای منطقی که در زیر آن یک نوار نقره‌ای مات تعبیه شده، دیده می‌شود.

در آن سو شاهین با رعایت فلسفه کاربری یعنی یک خودروی اقتصادی و مدرن خانوادگی، طبیعتاً چهره‌ای محافظه‌کارانه‌تر و آرام‌تر دارد. گرافیک بصری شاهین که برگرفته از پرنده‌ای با همین نام است، یک جسارت ملایم را پشت چراغ‌های محدبی و جلوپنجره بیرون آمده خود پنهان کرده است. ایده استفاده از نوار افقی کروم براق روی جلوپنجره در اوج سادگی و کم هزینه بودن، منطقی بودن چهره شاهین را دوچندان کرده است. هر دو خودرو در بخش محل قرارگیری مه‌شکن‌ها در عین اینکه عملکردی مستقل داشته‌اند، اما به خوبی در این بخش توانسته‌اند حس به‌روز بودن را القا کنند.

در نمای جانبی سهند، شباهت این خودرو با نسخه قبلی‌اش یعنی ساینا بیشتر به چشم می‌آید. مخصوصاً که طراحی فریم پنجره‌ها به‌ویژه در لچکی شیشه عقب هنوز ساده و مبتدی در نظر گرفته شده است. یکی از نقاطی که در این بخش چندان جالب نیست، دستگیره درب‌ها هستند با شکل بسیار سنتی و جنس پلاستیک خشک، حس و حال مدل‌های قدیمی سایپا را به یاد می‌آورد.

نمای جانبی شاهین به مراتب دقت، پختگی و منطق بیشتر و بهتری نسبت به سهند دارد. این موضوع را می‌توان از روی دستگیره درب‌ها، آینه جانبی، فریم پنجره‌ها و البته برجستگی ملایم گلگیر عقب هم مشاهده کرد.

در نمای عقب هر دو خودرو به شیوه خاص خود طراحی شده‌اند. بازیگر اصلی این بخش چراغ‌ها هستند. چراغ‌هایی که در سهند متناسب و هم‌راستا با چراغ‌های جلو، کشیده در نظر گرفته شده‌اند. حالت دوگانه فرورفته و بیرون آمده چراغ‌های این خودرو در نوع خودش جالب توجه است. پدیده‌ای که تا پیش از این روی هیچ‌یک از دیگر خودروهای سایپا ندیده بودیم.

شخصیت آرام شاهین در نمای عقبی‌اش تکرار شده است. استفاده از تکنیک بریده شدن چراغ‌ها توسط لبه صندوق عقب، برای این خودرو به‌جا و منطقی است. با این حال انتظار می‌رفت که شرکت روی جزئیات درون کاسه چراغ این خودرو بیشتر کار گرافیکی انجام شود.

شاید چالش‌برانگیزترین بخش مقایسه این دو خودرو، طراحی داخلی آنها باشد. با سهند شروع می‌کنیم. خودرویی که کابین آن تقریباً از همه نظر با اطلس یکی است؛ اما اگر بخواهیم کابین سهند را به صورت مستقل بررسی کنیم باید اول از همه به ویژگی‌های مثبت آن بپردازیم.

پشت آمپر سهند، گرافیک جوان‌پسند و مدرنی دارد که نسخه مشابه آن را در برخی از خودروهای اروپایی دیده بودیم. آنطور که به نظر می‌رسد فرمان‌های جدید سایپا شکل و شمایلی اسپرت‌تر پیدا کرده‌اند. با اینکه محل قرارگیری برخی از دکمه‌های کنترلی روی غربیلک این خودرو هنوز خالی است ولی با این حال نصب چنین فرمانی برای چنین خودرویی قابل دفاع است. در مقابل یکی از اصلی‌ترین نقاط ضعف طراحی داخلی این خودرو غیر از کیفیت نه چندان مطلوب قطعات، جانمایی دریچه‌های تهویه مطبوع مرکزی هستند که پایین‌تر از حد استاندارد قرار گرفته‌اند. حتی به نظر می‌رسد جایی که نمایشگر اصلی نیز نصب شده، کمی نامتعارف باشد.

در طرف دیگر کابین شاهین را می‌بینیم که مطابق با پیش‌بینی‌ها، ساده و سنتی است. با این حال چیدمان عناصر روی کنسول منطقی‌تر و اصولی‌تر است. دریچه‌های تهویه مطبوع و نمایشگر اصلی در محل استاندارد خود تعبیه شده‌اند. با این وجود شاهین از نظر گرافیک فضای داخلی کمی از زمانه خودش عقب‌تر نشان می‌دهد. این موضوع به‌وضوح از روی فرمان ساده و کلیشه‌ای آن قابل درک است.

با اینکه هر دو خودرو در کلاس سدان‌های خانوادگی اقتصادی قرار می‌گیرند ولی به لطف تغییر و تحول در تقاضای مشتریان، سایپا تا جایی که می‌توانسته سعی کرده تجهیزاتی مشتری‌پسندی روی آنها نصب کند. به‌عنوان مثال هر دو خودرو به‌صورت استاندارد هم ترمز ضدقفل ABS دارند و هم توزیع نیروی ترمز EBD. شاید جالب‌ترین آپشن استاندارد سهند و شاهین سیستم پایداری ESP باشد که آن هم به اجبار سازمان استاندارد روی آنها نصب شده است. سنسور فشار باد لاستیک، کمربندی پیش‌کشنده و البته سان‌روف ازجمله دیگر تجهیزات مشترک هر دو خودرو هستند.

بد نیست بدانید که سهند قرار است در دو تیپ S و G عرضه شود که طبیعتاً تیپ G آپشن‌های بیشتری دارد. ولی فعلاً این خودرو راهی بازار نشده. بنا بر این ما همان سهند S را مورد بررسی قرار داده‌ایم. سایر تجهیزات این خودرو شامل ایروفیکس صندلی، آینه جانبی برقی، تریم داخلی 2 رنگ، تهویه نیمه اتومات، چراغ اتولایت، چراغ بدرقه، چراغ نور روز، چراغ مه شکن، خروجی 12 ولت، کنترل حرکت در سربالایی و کنترل کشش و پایداری می‌شود.

شاهین نیز تمام تجهیزات گفته‌شده را دارد با این تفاوت که چند آپشن جذاب هم بیشتر از سهند روی آن نصب شده که شامل کنترل ایستایی در سربالایی، کنترل کشش، ورود و استارت بدون سوییچ می‌شود.

برای مشتری حساس امروزی علاوه بر تجهیزات و آپشن‌ها، مشخصات فنی هم اهمیتی فوق‌العاده دارد. هر دو خودرو مجهز به پیشرانه‌ای 1.5 لیتری هستند. برتری با پیشرانه شاهین است که به مکانیزم توربوشارژ مجهز شده و 110 اسب‌بخار قدرت دارد. در حالی که سهند قدرتی 90 اسب‌بخاری تولید می‌کند. طبیعتاً گشتاور 178 نیوتن‌متری شاهین در مقابل گشتاور 137 نیوتن‌متری سهند هم به دلیل وجود توربوشارژر آن است؛ اما به طرزی عجیب پیشرانه نصب‌شده روی این دو محصول 8 سوپاپه هستند که عملاً از نظر فناوری منسوخ شده‌اند.

تفاوت در قدرت پیشرانه باعث شده شتاب صفر تا صد شاهین 13.2 ثانیه و شتاب صفر تا صد سهند 15 ثانیه ثبت شود. از طرفی دیگر شاهین می‌تواند به سرعت نهایی 190 کیلومتر در ساعتی برسد ولی نهایت سرعت سهند 172 کیلومتر در ساعت است. با وجود جعبه‌دنده مشترک 5 سرعته دستی، مصرف سوخت هر دو خودرو تقریباً 7 لیتر در هر 100 کیلومتر ثبت شده است.

شاهین همانطور که از روی ظاهرش هم مشخص است، عملاً خودروی بزرگ‌تر و جادارتری است. طول، عرض و ارتفاع آن 460، 1769 و 1520 میلی‌متر است. در مقابل ابعاد سهند 4215، 1677 و 1485 میلی‌متر اعلام شده است. البته تا حدودی شاهین مجبور بوده که قدرت بیشتری را برای پیشرانه‌اش فراهم کند. چراکه وزن آن با ثبت عدد 1270 کیلوگرم حدود 170 کیلوگرم از سهند بیشتر نشان می‌دهد. جمع و جور بودن سهند باعث شده تا صندوق عقب آن حجمی 370 لیتری داشته باشد. در حالی که فضای داخلی صندوق عقب شاهین بیش از 440 لیتر است.