گره خودرویی کشور چگونه باز می شود؟

تلاش های دولت های دوازدهم و سیزدهم برای کاهش قیمت خودرو نتیجه خاصی به همراه نداشته است. با آغاز به کار دولت جدید این پرسش همچنان مطرح است که گره خودرویی چگونه باز می شود؟

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، بازار خودروی کشور طی سال های اخیر دستخوش حوادث زیادی شده است. عوامل مختلفی این حوادث را به وجود آورده اند؛ تحریم ها، ممنوعیت واردات، سرکوب نرخ ارز پیش برآمدن دولت روحانی، قیمت گذاری دستوری، نامشخص بودن سمت و سوی رفتار با زنجیره تأمین، تولید قطعات نامرغوب بخشی از چالش ها و معضلات پیش روی این صنعت است. همچنین کمبود نقدینگی، عدم تخصیص ارز، عدم اصلاح قیمت ها، سرگیجه بین خودروهای برقی و بنزینی، افزایش مصرف بنزین، مصرف بالای سوخت خودر‌وهای تولید داخل، عدم سرمایه برای به‌روزرسانی دستگاه ها و ابزارآلات تولید، فاصله زیاد تکنولوژیک با سطح اول دنیا و بلاتکلیفی فعالان مستقیم و غیرمستقیم نیز بخش دیگری از مشکلات و مصائب خودروسازی به شمار می روند.

ریشه و ام المصائب و بانی و باعث این وضعیت نیز فقط و فقط در دولتی بودن این صنعت ریشه دارد. طی مدت زمانی که از عمر خودروسازی در کشور می گذرد، به غیر از اندک موارد کوتاه مدت، نه فعالان و نه مردم روزگار خوشی را تجربه نکرده اند. دولت ها از پی هم آمده و رفته اند و تنها باری به بارهای قبلی افزوده ‌و فشارهای زیادتر را تحمیل کرده اند. هر دولتی هم رأس کار آمده، ادعای بهبود امور را داشته، نیت آن ها نیز خیر بوده است، اما بارها و بارها ثابت شده است که دولت نمی تواند مدیر خوبی برای این صنعت باشد. این مسئله نه تنها در ایران اثبات شده است، بلکه در هیچ کجای دنیا نمی توان الگوی موفقی را به عنوان نمونه پیدا کرد. البته دولت های اخیر ایران سعی کرده اند به روش و شیوه خود بازار را کنترل و مانع از افزایش فشار به مصرف کنندگان شوند، اما از یک سو، فشارهای بین المللی و از سوی دیگر، تصمیمات و اقدامات داخلی اجازه تحقق وعده ها را نداده است. در مقابل، هم هزینه های تولید را بالا برده و هم گره بازار را کور و محکم تر کرده است. همین روش ها باعث اتلاف منابع ملی و مردم (در قالب سهام) به نفع دلالان شده است.

در این شرایط پرسش این است که چرا دولت ها دست از سر بازار بر نمی دارند؟ وقتی هیچ کدام از راه ها به نتیجه نرسیده است، چرا برای حضور در این صنعت اصرار دارند؟ آیا شایعه ها و حاشیه ها توزیع رانت و استفاده ابزاری از این صنعت حقیقت دارد؟ چرا برای خروج از خودروسازی مقاومت می کنند؟ چرا تخریب بیش تر بازار توسط دولت ها آن ها را از خواب بیدار نمی کند؟

البته این پرسش ها نیز تازگی ندارد. با روی کار آمدن هر دولت مردم ‌و فعالان این صنعت این پرسش ها را با خود تکرار می کنند. رسانه های تخصصی و کارشناسان هم به دفعات این موارد را تکرار کرده اند، اما هر بار به بهانه ای از پاسخ قطعی و درست طفره رفته اند. دولت به بهانه وضعیت و جلوگیری از افزایش بیش تر شکاف بازار نقش خود را پررنگ تر کرده است.

این در شرایطی است که بسیاری از مردم، فعالان، کارشناسان و حتا بخشی از بدنه حکمرانی اقتصادی کشور، می دانند که چرا گره بازار خودرو باز نمی شود. در واقع تا زمانی که این صنعت به صورت دستوری و به نام مردم و به کام از ما بهتران اداره می شود، باید سال های سال شاهد طرح این پرسش ها و ادامه وضع موجود بود. به نظر حکمرانی اقتصادی از این وضعیت راضی است و از جهات مختلف سود می برد. آیا با این تفکر می توان نسبت به آینده این صنعت و به آرامش رسیدن بازار خودر‌و امیدوار بود؟

بازار خودرو قیمت خودرو قیمت گذاری دستوری کاهش قیمت خودرو