رونمایی آئودی از خودرویی که 90 سال پیش طراحی شد

در دهه ۱۹۳۰ شرکت اتو یونیون، که بعدها به آئودی تبدیل شد، یک سدان اسپرت ۱۶ سیلندر طراحی کرد که هرگز آن تولید نشد اما ۹۰ سال بعد، در فستیوال سرعت گودوود ۲۰۲۴ اولین نمایش عمومی این خودرو بالاخره برگذار خواهد شد.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، اتو یونیون تایپ ۵۲ که با نام «اشنل‌اسپورت‌واگن» نیز شناخته می‌شود و ابتدا به عنوان یک خودروی جاده‌ای با عملکرد بالا در نظر گرفته شد، توسط شرکت اتو یونیون که در سال ۱۹۳۲ از ادغام آئودی، د کا و، هورش و واندرر شکل گرفته بود. همین امر بعدتر لوگوی چهار حلقه‌ای آئودی را به وجود آورد که نشان‌دهنده‌ چهار برند تشکیل‌دهنده اتو یونیون است.

همراه با مرسدس بنز، اتو یونیون بر مسابقات جایزه بزرگ (پیش از فرمول ۱) در دهه ۱۹۳۰ تسلط داشت. این دو خودروساز آلمانی با «تیرهای نقره‌ای» (لقبی که به خودروهای آنها داده شد زیرا برای کاهش وزن و افزایش سرعت از رنگ‌آمیزی خودداری می‌کردند و خودروها به رنگ فلزی یا همان نقره‌ای بودند) خود رقابت می‌کردند و تاریخ نشان می‌دهد که موفقیت تیرهای نقره‌ای یک کودتای پروپاگاندایی برای رژیم نازی بود که تقریبا در همان زمان به قدرت رسید.

با این حال همه چیز می توانست متفاوت رقم بخورد. دفتر طراحی پورشه (فردیناند پورشه قبل از راه‌اندازی شرکت خودروسازی خود پس از جنگ جهانی دوم با اتو یونیون همکاری می‌کرد) طراحی تایپ ۳۳ را در اواخر سال ۱۹۳۳ با هدف فروش آن به مشتریان برای پیمودن مسافت طولانی مانند خودروی میل میا، یا با هدف استقامت بالا در مسابقاتی مانند «۲۴ ساعته لمان» آغاز کرد که یک نمونه اولیه برنامه‌ریزی شده بود، اما این پروژه در سال ۱۹۳۵ کنار گذاشته شد.
این امر جهان را از یک خودروی به معنای واقعی بنیادشکن محروم کرد. در زیر بدنه سدان خودرو، تایپ ۵۲ دارای موتور ۱۶ سیلندر سوپرشارژ یک خودروی مسابقه‌ای اتو یونیون تایپ A است. آئودی تخمین زده بود که این خودرو با حجم موتور ۴.۳ لیتر، تراکم کمتر (به منظور استفاده از بنزین معمولی) و تقویت کمتری نسبت به نسخه مسابقه‌ای داشته باشد، اما همچنان تایپ ۵۲ را به حداکثر سرعت ۲۰۰ کیومتر در ساعت می‌رساند.

در طراحی مقرر شد که یک گیربکس ۵ سرعته مخصوص مسابقه نیز بر روی این خودرو نصب شود و سیستم تعلیق فنر شمش عرضی و دمپرهای اصطکاکی با سیستم تعلیق فنر پیچشی طولی و دمپرهای هیدرولیک جایگزین شدند.
آئودی به شرکت بریتانیایی Crosthwaite & Gardner ماموریت ساخت نسخه کلکسیونی مدرن آن را داد. تغییراتی ایجاد شدند، از جمله نصب یک موتور ۶ لیتری ۱۶ سیلندر سوپرشارژ مشابه با خودروی مسابقه اتو یونیون تایپ C که استفاده از آن با ترکیبی از ۵۰ درصد متانول، ۴۰ درصد بنزین فوق العاده بدون سرب و ۱۰ درصد تولوئن، قدرت را از ۱۹۷ اسب بخار اولیه به ۵۱۲ اسب بخار افزایش می‌دهد.

آئودی همچنین فاصله بین دو محور را طولانی‌تر تایین کرده که مشخص شد برای پیشرانه و سیستم تعلیق ضروری است. طول خودروی نهایی بیش از ۴۸۷ سانتی‌متر است، اما فضایی برای سه نفر (راننده در وسط می‌نشیند، به سبک مک‌لارن F1)، لاستیک زاپاس، و صندوق در فرم ساده‌اش وجود دارد. این خودرو توسط تام کریستنسن برنده ۹ دوره مسابقات لمان، و پیشکسوت اتومبیل‌رانی هانس یواخیم استاک که پدرش هانس استاک در دهه ۱۹۳۰ با اتومبیل‌های جایزه بزرگ اتو یونیون رانندگی می‌کرد، در فستیوال گودوود رانده خواهد شد.