آتش سیاست های پوپولیستی بر جان مردم و بازار خودرو

عدم پاسخ‌گویی و شناخت از روند آینده اقتصاد و سیاست، طی یکی دو دهه اخیر و اتخاذ تصمیم های نابه‌جا و عدم درک و اهمیت پیوستن به اقتصاد جهان در دوهه پیش منجر به بروز وضعیت امروز شده است. جایی که دولت احمدی نژاد از یک سو با سرکوب ارز و از سوی دیگر با تشدید دولتی کردن خودروسازی، آتش سیاست های پوپولیستی را بر جان مردم و بازار خودرو انداخت و زمان آن را شعله‌ورتر کرد.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، فوران دلارهای نفتی و همزمانی آن با دولت پوپولیست مهرورز، کاغذ پاره خواندن تحریم ها و به کار بردن عبارت تمسخرآمیز «تحریم نمنده» کار را به جایی رسانده است که بعد از سه دولت، کشور با بحران کمبود درآمدهای ارزی مواجه و برای جبران بخشی از نیازهایش، با افزایش تعرفه های مختلف قصد دارد، این کمبود را از بازار خودرو و جیب مردم تأمین کند.

داستان صنعت خودروسازی کشور طی دو دهه اخیر به اندازه کافی غم‌بار و تأسف انگیز بوده است، اما تلخی قصه از جایی بیش‌تر شد که رئیس جمهور وقت، پراید کیلویی چند را باب کرد.

آغاز این نگاه و برداشت های اشتباه همان و رشته شدن هر چه پنبه بود همان. انگار نه انگار که زمانی از دل این مملکت قطعات خودرو صادر می شد. شرکت های بزرگی نظیر بوش و پنین فارینا با ایران همکاری می کردند. مزیت های رقابتی ایران به قدری جذاب بود که شرکت های بزرگی مانند فولکس واگن و  ب ام و بعد از تولید مشترک بنز در ایران قصد سرمایه گذاری داشتند. فرانسوی ها نیز محصولات به‌روز مانند ال ۹۰ را آورده بودند. بسیاری از شرکت های بزرگ چینی نیز به دنبال سرمایه گذاری مشترک با هدف تبدیل ایران به هاب منطقه ای بودند. زیرساخت ها هر چند هیچ گاه آنچنان به‌روز نبودند، اما شرایط به گونه ای بود که سند چشم انداز ۲۰ ساله تدوین و ابلاغ شد.

با این حال گذشت زمان و عدم فهم از روند اقتصاد و صنعت جهان و غرق شدن در رؤیای درآمدهای بی حساب و کتاب نفتی به همراه سرکوب نرخ ارز برای فریب مردم، کار را به جایی رسانده است که امروز، بازار خودرو از فردایش خبر ندارد. دولت به اندازه کافی ارز برای تخصیص ندارد. مجبور به جیره بندی شده است. به نحوی که قطعه ساز، تولیدکننده و واردکننده همه نگران فردا و ناراحت از تبعیض هستند. یک روز ارز به واردات اختصاص پیدا می کند که موحب نارضایتی تولیدکننده می شود. روز دیگر به تولیدکننده تخصیص می دهند، واردکننده اعتراض می کند. قطعه سازان هم که همیشه از وضعیت شاکی و معترض هستند.

از همه بدتر این است که هیچ یک از تصمیم ها منجر به بهتر شدن وضع اقتصادی و افزایش قدرت خرید مردم نشده است. البته تصور برخی این است که چون مردم برای خرید خودروهای داخلی و خارجی صف تشکیل می دهند حتماً پول دارند، اما به این‌که فکر نمی کنند که چرا این پول ها و سرمایه های سرگردان به جای بازارهای رسمی مانند بورس و حتا بانک ها از بازار ارز، سکه، طلا و  خودرو سر درمی آورند. متولیان باید باور کنند که بسیاری از مردم فقط قصد حفظ ارزش دارایی های خود را دارند. این مسئله اما ریشه در تصمیم های دو دهه پیش هم دارد. تصمیم هایی که اثرات آن به رغم تغییر دولت ها و رویکردها مدت ها باقی خواهند ماند. سرکوب نرخ ارز، تثبیت قیمت حامل های انرژی و قیمت گذاری دستوری بخشی از این تصمیمات هستند که تا امروز حاصلی جز تحلیل و نحیف تر کردن اقتصاد و منابع ملی در پی نداشته اند. بازار خودرو تنها یکی از مصادیق این نوع سیاست گذاری هاست.

بازار خودرو صنعت خودرو قیمت خودرو