موتورسیکلت‌های آفرودی دارای انواع مختلفی هستند، که همه آنها توانایی تردد در مسیرهای بیراهه را دارند. موتورهای ترایال که برای استفاده در پیست و بیشتر به منظور انجام حرکات نمایشی استفاده می‌شوند. سه خانواده تریل‌ها، اندروها و موتورکراس‌ها نیز بیشتر از بقیه مناسب تردد در مسیرهای بیراهه یا همان اصطلاحاً آفرودی هستند.
البته امروزه از موتورهای کلاس ادونچر نیز زیاد برای بیراهه زیاد استفاده می‌شود، که باید بگوییم این موتورسیکلت‌ها مناسب مسیرهای ترکیبی از آسفالت و خاکی هستند که امکان مسافرت‌های طولانی را نیز دارند. اما در مسیرهای بیراهه‌نوردی، چابکی و توانایی‌های تریل‌ها، اندروها و یا موتورکراس‌ها را ندارند. به همین علت هم می‌بینیم که از موتورهای ادونچر برای مسافرت‌های بین‌شهری با چاشنی بیراهه‌گردی استفاده می‌شود.
مقایسه موتورسیکلت‌های آفرود
قبل از معرفی گزینه ها، بهتر است تا نگاهی به سه نوع موتورسیکلت مناسب برای بیراهه نوردی داشته باشیم و تفاوت آنها را خیلی مختصر مرور کنیم.
همان طور که گفتیم، موتورهای ترایال که فاقد زین برای نشستن هستند، مناسب انجام حرکات ورزشی نمایشی بوده و موتورهای ادونچر نیز هرچند که قابلیت تردد در بیراهه را دارند اما بیشتر مسافرتی هستند.
موتورهای کراس، دارای پیشرانه‌هایی با بازدهی بسیار بالا هستند. کمک‌فنرهای آنها بازی زیادی دارند که امکان پرش‌های بلند با آنها را ممکن می‌کند. شاسی در عین مقاومت زیاد، از آلیاژهای سبک مثل آلومینیوم ساخته می‌شود تا وزن کلی موتور پایین آمده و چابکی بسیار بالایی داشته باشد. موتورهای کراس فاقد سیستم روشنایی و حتی جک بغل هستند و به همین خاطر برای تردد در معابر شهری و جاده‌ها مناسب نیستند. ضمن این‌که ساختار پیشرانه آنها و سواری خشکی که دارند، اجازه تردد در مسافت‌های طولانی و مسیرهای آسفالته را نمی‌دهد.
موتورهای اندرو یا اصطلاحاً دوکاره‌ها، در واقع کراس‌های شهری شده‌ای هستند که دارای سیستم روشنایی برای تردد در معابر شهری و جاده‌ها بوده و در عین داشتن شاسی مقاوم و سبک مثل کراس، پیشرانه آنها برای تردد در مسیرهای آسفالته و گردش‌های چندساعته نیز مناسب است. خشکی سواری این موتورسیکلت‌ها در حد کراس‌ها نیست.
موتورسیکلت‌های تریل، همان موتورهای آفرودی هستند که ما در شهر و جاده و خیابان هم می‌بینیم و از قدیم برای همه آشنا بوده‌اند. پیشرانه این موتورها به‌گونه‌ای طراحی شده که اگرچه قدرت تولیدی کمتری دارند؛ اما استهلاک پایین‌تری داشته و مصرف سوخت کمتری نیز دارند. سواری آنها نرم‌تر از دوکاره‌ها و کراس‌ها هست و حتی می‌توان با آنها مسیرهای بلند و مسافرت‌های طولانی نیز رفت. در مجموع می‌توان گفت که تریل‌ها، شهری‌ترین موتورهای آفرودی هستند.
هوندا 250CRF
نام هوندا بر روی هر موتورسیکلتی می‌تواند آن را تبدیل به یک موتور ایده‌آل کند. هوندا 250CRF یکی از بهترین کراس‌های کلاس خود است که همیشه با اصلی‌ترین رقیبش یعنی YZ250F مقایسه می‌شود. این کراس چهار زمانه برای مسیرهای آفرودی بسیار عالی است.
هوندا CRF250 دارای چندین زیرمجموعه دیگر نیز هست. نسخه CRF250L که بیشتر یک موتورسیکلت تریل است و برای مسیرهای شهری، مسافت‌های بلند و بیراهه نوردی‌های نه چندان سنگین مناسب است. نسخه CRF250X که در واقع یک موتورسیکلت دوکاره است و با داشتن چراغ عقب و جلو و شاسی آلومینیومی و پیشرانه پربازده، مناسب برای بیراهه‌نوردی‌های سنگین با راحتی بیشتر از یک کراس است.
نسخه RX از CRF نیز همچنان همان کراس است و البته بدون چراغ عقب و جلو که پیشرانه قوی‌تری دارد، رانندگی آن نرم‌تر بوده و حفظ تعادل آن راحت‌تر است. تغییرات انجام شده در این موتورسیکلت زیاد بوده و هدف از ساخت آن، رانندگی راحت‌تر با یک نسخه وحشی‌تر از کراس هست. همچنین نسخه خاص این کلاس نیز CRF250 رالی است که طراحی شبیه به موتورهای رالی دارد و حتی برای مسافت‌های بلند نیز مناسب است.
یاماها Wr155
یاماها WR200 معروف به «زین دوشاخ» یکی از موتورسیکلت‌های محبوب جوانان در دهه هشتاد و حتی نود شمسی بود. موتورسیکلتی دوزمانه با ظاهری زیبا که اصلی‌ترین رقیب هوندا CRM250 محسوب می‌شد. آخرین نسل از این موتورسیکلت در کشورمان در هر دو نسخه 155 و 250 عرضه شده، که نمونه 155 سی‌سی آن بسیار فراوان‌تر است.
یاماها Wr155 ظاهر زیبا و اسپرتی دارد؛ اما در مقابل، پیشرانه آن چندان کارآمد نیست. البته نسبت قدرت تولیدی به حجم این پیشرانه عدد خوبی است؛ اما با وجود آب‌خنک بودن، در زیر فشار زیاد، سریع‌تر از آنچه که باید گرم می‌کند.
می‌توان گفت Wr155 مناسب برای بیراهه‌نوردی‌های سبک و استفاده‌های داخل شهر است که با داشتن طراحی زیبا و رنگ‌آمیزی‌های جذاب، یک گزینه شهری بسیار خوب است که می‌تواند آخر هفته‌های خوبی را نیز با آن سپری کرد. البته به شرطی که از آن انتظار یک موتور 250 سی‌سی را نداشته باشید. نسخه 2024 این موتورسیکلت می‌تواند 16.5 اسب‌بخار قدرت و 14.3 نیوتن‌متر گشتاور تولید کند و یک گیربکس شش‌سرعته دارد.
گس گس EC250F
گس گس از جمله برندهای تازه وارد به بازار کشورمان است. این موتورسیکلت‌ساز اسپانیایی که از سال 1985 فعالیت خود را آغاز کرده است، در سال 2019 توسط کمپانی KTM خریداری شد و علت شباهت ظاهری زیاد برخی از محصولات این دو برند در سال‌ها اخیر نیز به همین دلیل است.
شاسی این موتورسیکلت یکی از نقاط قوت آن است و در عین سبکی، استقامت بسیار بالایی نیز داشته باشد. سیستم تعلیق قابل تنظیم بوده و در دفع ضربات ناشی از پرش نیز، توانایی بالایی دارد و با داشتن 36 سانتی‌متر فاصله از زمین و بازی 30 سانتی‌متری کمک‌فنرها، خیال راننده را از پریدن با آن راحت می‌کند.
پیشرانه این موتورسیکلت با حجم 249.9 سی‌سی، 37 اسب‌بخار قدرت و 32 نیوتن‌متر گشتاور دارد، که برای وزن 109.5 کیلوگرمی این موتورسیکلت بسیار خوب بوده و عملکرد خوبی به آن می‌دهد. نسخه EC250F از کمپانی گس گس، پرفروش‌ترین محصول این شرکت بوده و به نوعی یک محصول استراتژیک و مهم برای این کمپانی محسوب می‌شود.
کاوازاکی 250KLX
کاوازاکی KLX یک موتورسیکلت ریشه‌دار و با اصالت است که نسخه 250 سی‌سی آن نیز با پلاک ملی در کشورمان عرضه می‌شود. کاوازاکی همیشه طرفداران خاصی داشته و هرچند که بازار آن از هوندا و یاماها ضعیف‌تر است، اما یکی از بهترین موتورسیکلت‌سازان دنیاست که محصول H2R آن، هنوز هم در سرعت و شتاب، بی‌رقیب است.
کاوازاکی KLX هم مثل دیگر رقبای 250 سی‌سی پلاک ملی خودش در کشورمان، در حوالی یک میلیارد میلیون تومان معامله می‌شود و به این ترتیب، یکی از گران‌ترین موتورسیکلت‌های تریل بازار است، که البته نمونه‌های کارکرده آن هم افت قیمت زیادی دارند. پیشرانه پیشرفته آن که دارای تکنولوژی‌های متعددی هست، کارکردی نرم داشته و سیستم‌های مختلفی برای کاهش استهلاک و افزایش کارایی آن دارد. برای مثال در کنار یک دریچه گاز که توسط راکب کنترل می‌شود، یک دریچه گاز دیگر نیز دارد که در زمان نیاز و بر حسب تشخیص ECU، باز می‌شود تا قدرت و گشتاور تولیدی را افزایش دهد.
ظاهر کاوازاکی KLX هم نسبت به دیگر موتورهای این جمع، شهری‌تر است و سواری راحت‌تری نیز دارد. البته این موتورسیکلت در عین داشتن ویژگی‌های شهری برای تردد در بیراهه‌ها نیز عالی هست، اما بهتر است تا با آن کمی مهربان‌تر برخورد کرد. چرا که مثلاً سینی زیر این موتورسیکلت کمی ضعیف است و ممکن است در برخوردهای سنگین نتواند به خوبی از پس محافظت از پیشرانه برآید.
وزن موتور در حدود 138 کیلوگرم است، که برای یک پیشرانه 22 اسب‌بخاری با 20.5 نیوتن‌متر گشتاور، سنگین به نظر می‌آید و این وضعیت را می‌توان در مانورهای آن نیز دید. اما در عوض مصرف سوخت مناسبی دارد و در حدود 3.2 لیتر در هر صد کیلومتر است. از برادران خاص این موتورسیکلت می‌توان به کاوازاکی D-Tracker 250 اشاره کرد، که یک تریل شهری شده و مناسب برای مسافت‌های بلند هست.
کی تی ام EXC-F248
موتورسیکلت کی‌تی ام EXC-F250 یک از خاص‌ترین تریل‌های بازار کشورمان است. موتورسیکلتی که این روزها بالای 1.2 میلیارد تومان قیمت دارد و به نوعی در بازاری که یک نگاه سنتی به موتورسیکلت‌های ژاپنی دارد، یک اروپایی خاص محسوب می‌شود.
این موتورسیکلت که یک نسخه خاص‌تر با نام 6 days نیز دارد، از یک پیشرانه 248 سی‌سی به قدرت 42 اسب‌بخار و تنها به وزن 29 کیلوگرم استفاده می‌کند، که یک خروجی قابل توجه از یک موتور 250 سی‌سی محسوب می‌شود.
وزن 109 کیلوگرمی این موتورسیکلت در کنار ویژگی‌های بسیار خوب سیستم تعلیق و شاسی آن باعث شده است، تا این موتورسیکلت، یکی از بهترین‌ها برای بیراهه‌نوردی‌های ماجراجویی و حتی استفاده در پیست باشد. در نسخه 2024 این موتورسیکلت، پیشرانه کمی به سمت عقب موتور در حد 2 درجه متمایل شده است، تا نقطه ثقل این موتورسیکلت، بهتر باشد.
جدیدترین اخبار موتورسیکلت را در باما بخوانید.
source