یکی از خاص‌ترین، موفق‌ترین و محبوب‌ترین محصولات رولزرویس، خودرویی بود که فقط یک سال تولید شد؛ از 1938 تا 1939. این خودرو Wraith نام داشت. یک کلمه قدیمی اسکاتلندی به معنای شبح یا روح. ریث غیر از این‌که یک نماد بی‌مانند در عصر آنتیک‌های تجملی به حساب می‌آمد، از نظر فناوری نیز یک الگوی شاخص بود. طراحی‌اش یک سر و گردن بالاتر از مدل‌های مشابه هم‌دوره‌اش بود. مثل دوزنبرگ Model J، کادیلاک Series 60، پکارد Twelve و حتی بیوک Y-Job. ریث در همان عمر کوتاه خودش تأثیرگذاری عمیقی در دنیا گذاشت و رفت. 74 سال بعد از توقف تولید اولین ریث رولزرویس، شرکت نسخه جدیدی از آن را با حفظ همان فلسفه ولی با رویکردی خیره‌کننده روانه بازار کرد.

ریث همان‌طور که از نمای جلویی‌اش هم می‌توان فهمید، یک نسخه 2 در برگرفته از سدان Ghost است؛ اما این پروژه فقط تبدیل یک 4 در به یک کوپه نبوده است. اصلاً چه فرقی می‌کند که پشت ریث چی بوده و چی نبوده؟ مهم این است که داریم چشم در چشم لوکس‌ترین خودروی حال حاضر دنیا نگاه می‌کنیم. شاهکاری که شاید به اشتباه راهی خیابان شده. این‌که چرا پای خود را با آسفالت خیابان کثیف می‌کند، عجیب است.

ریث باید کنار «مرد اشاره‌گر» (گران‌ترین مجسمه دنیا) قرار می‌گرفت. این یکی از منحصربه‌فردترین طراحی‌هایی است که تا کنون روی یک خودرو اجرا شده. ترکیب دیوانه‌وار چراغ‌های خطی و جلوپنجره با میله‌های عمودی آن هم در یک فریم مستطیلی، به خدا که کار هیچ خودروساز دیگری نیست. اغلب خودروها یک برجستگی ملایم روی کاپوت خود دارند؛ اما آنچه روی ریث می‌بینیم یک انحنای کاملاً بیرون‌آمده است که گویی «امیلی» (مجسمه نقره‌ای روی کاپوت به اسم روح خلسه) دارد خودرو را به آسمان می‌برد.

ریث یک کوپه pillar-less است. وقتی درهای این خودرو که به سبک کالسکه‌های دوران اشراف‌زاده‌ها لولای برعکس دارد را باز کنید، اثری از ستون نمی‌بینید. فکر نکنید این کار همینطوری انجام شده. شاسی تمام رولزرویس‌ها به دلیل سازه فوق‌العاده‌ای مستحکمی که دارند، بسیار سنگین هستند و عملاً حذف ستون یک رجزخوانی در دنیای مهندسی است.

از این دست اقدامات حیرت‌انگیز در طراحی رولزرویس ریث به وفور یافت می‌شود. مثلاً به قسمت انتهایی این خودرو نگاه کنید. عملاً با یک فست‌بک روبرو هستیم. ولی نه مثل هر فست‌بکی که تا حالا دیده بودیم. آن برجستگی که از روی کاپوت جلو شروع شده بود در انتها تبدیل به یک اثری هنر آبستره شده است. رولزرویس هیچ‌گاه از این چراغ‌ها روی هیچ کدام از محصولاتش استفاده نکرده بود. انگار این گرافیک را سال‌ها کنار گذاشته تا روی همین فرزندش به کار بگیرد.

اغلب خودروها تمام توان بصری خود را روی طراحی بیرونی خود می‌گذارند؛ اما بیراه نیست اگر بگوییم رولزرویس طراحی را از داخل شروع می‌کند. شک نکنید تنها رولزرویس است که این هنر را دارد که این‌گونه سنت اصیل را در دنیای مدرن به نمایش بگذارد.

با اینکه مالک فعلی رولزرویس ب‌ام‌و آلمان است، ولی برای دهه‌ها این خودروساز یک شرکت انگلیسی‌تبار بوده. انگلیسی‌ها هم که خدای فیس و افاده. به همین دلیل است که برای آنها همیشه یک چتر ویژه درون در تعبیه شده تا در روزهای بارانی لباس گران‌قیمتشان خیس نشود. تازه چتر خیس‌شده هم را که درون جای خود قرار می‌دهید با حرارت خروجی پیشرانه، خشک می‌شود.

همان نماد نقره‌ای امیلی هم برای خودش داستانی دارد. از آنجایی که این سازه سنگین علاوه بر اعتبار خودرو، کالای گران‌قیمتی هم هست، وقتی خودرو را خاموش کنید امیلی درون محفظه‌ای فرو می‌رود تا از دسترس خارج شود. حتی اگر قصد سرقت آن را داشته باشید، با کمی فشار مجدداً حسگر امنیتی فعال می‌شود و امیلی باز هم خودش را مخفی می‌کند. سال‌هاست که رولزرویس از برند Bespoke برای سیستم صوتی خودروهایش استفاده می‌کند. نه قضیه به همین سادگی نیست. این پکیج رؤیایی صوتی با پوشش منیزیوم-سرامیکی و قدرت ۱۳۰۰ واتی، شامل ۷ اسپیکر رنج بالا، ۷ اسپیکر رنج پایین، ۲ ساب ووفر قدرتمند و همین‌طور ۲ اسپیکر مخفی درون سقف می‌شود.

حرف سقف شد یک چیز جالب درباره ریث و البته تمام رولزرویس‌ها. وقتی درون این خودرو قرار بگیرید می‌توانید از کهکشان شخصی خود لذت ببرید. یک نورپردازی بی‌مانند که با استفاده از 1340 دیود، نمایی از آسمان را برای راننده و سرنشین فراهم کرده است. بعید به نظر می‌رسد که کفپوش یک خودرو بتواند از جمله آپشن‌های آن محسوب شود؛ اما درمورد این فوق ستاره، کف‌پوش‌های چرم و پشم واقعی داستان دیگری را روایت می‌کنند.

آدم احساس می‌کند خودرویی با این سر وضع باید رفتار خیلی ملایم و منطقی داشته باشد، ولی متاسفانه یا خوشبختانه اینطور نیست. درون سینه این خودرو نیروگاه N74 ب‌ام‌و تعبیه شده. همان بلوکی که باواریایی‌ها غیر از فقط یکی از مدل‌های خودشان، صرفاً برای رولزرویس طراحی کرده‌اند. آن یکی هم ب‌ام‌و 760 بوده است.

قلب ریث 6.6 لیتری 12 سیلندر V شکل است. اژدهایی که با دو توربوشارژر می‌تواند 624 اسب‌بخار قدرت و 800 نیوتن‌متر گشتاور تولید کند. وقتی این اعداد به جعبه‌دنده 8 سرعته ZF می‌رسند، دیگر برایشان مهم نیست که این کاخ 5.2 متری، وزنی بیش از 2.3 تن دارد. مثل کَره روی ماهیتابه داغ صفر تا صد را در 4.6 ثانیه می‌پیماید و بعدش هم به سرعت نهایی 295 کیلومتر برساعت می‌رسد. دقت فرمودید که داریم درباره لوکس‌ترین خودروی دنیا صحبت می‌کنیم و نه یک کوپه اسپرت مسابقه‌ای.

برای خودروسازی که بهترین‌ها را برای بهترین‌ها می‌سازد، این معجزه‌ها چیزی جز خاطره نیست.

_{عکاس: پژمان ترابکی}