رشد قارچی شرکت ها، مانع سرعت گرفتن واردات خودرو

صنایع حمل و نقل و خودرو با دریافت بیش از ۷ میلیارد دلار ارز در رتبه نخست تخصیص ارز قرار گرفته است. با این حال بسیاری از شرکت های وارد کننده همچنان در صف تخصیص ارز مانده اند. میزان تولید نسبت به سال قبل کاهش داشته است. تامین قطعات یدکی هم به یک معضل بدل شده است. مشکل در عدم تامین منابع ارزی است یا رشد قارچ گونه شرکت های وارد کننده مانع سرعت گرفتن واردات شده اند.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، بانک مرکزی در آخرین گزارش خود اعلام کرده است که از ابتدای سال جاری تا امروز میزان کل تأمین ارز صنایع مبلغ ۴۱ میلیارد و ۱۰۴ میلیون دلار بوده که میزان ارز تأمینی برای گروه های «صنایع حمل ونقل و خودرو» هفت میلیارد و ۳۳۱ میلیون دلار، «ماشین آلات و تجهیزات تولید» چهار میلیارد و ۹۱۷ میلیون دلار، «صنایع معدنی» چهار میلیارد و ۴۰۳ میلیون دلار، «صنایع تجهیزات برق و الکترونیک» چهار میلیارد و ۳۲۶ میلیون دلار، «صنایع شیمیایی و پلیمری» چهار میلیارد و ۲۷۶ میلیون دلار، «منسوجات و پوشاک» یک میلیارد و ۵۸۰ میلیون دلار و «سایر صنایع» ۱۴ میلیارد و ۲۷۱ میلیون دلار، تا پایان روز پانزدهم دی ماه سال جاری بوده است.

دراین میان اما آنگونه که شنیده می شود برخی شرکت ها امکان ثبت سفارش ندارند. مدیرطرح واردات خودرو وزارت صمت در همین زمینه چندی پیش توضیح داده بود:”سازمان توسعه تجارت در این زمینه دخالتی ندارد و مشکل بوجود آمده بیشتر از سوی بانک مرکزی به دلیل عدم تخصیص ارز  است. سقف‌های ارزی واردات خودرو از سوی بانک مرکزی برای برخی از شرکت‌های واردکننده، بسته شده که نتیجه آن عدم ثبت سفارش خودرو است که اکثر فعالان واردات خودرو با آن مواجه شده‌اند.

به گفته مهدی ضیغمی، واردات خودرو انحصاری نیست و به هر شرکتی که شرایط لازم را داشته باشد، مجوز واردات اعطا می‌شود. ضمن اینکه از میان ۶۵ شرکتی که تأییدیه واردات خودرو را دریافت کرده‌اند، ۳۵ شرکت اقدام به واردات می‌کنند  بانک مرکزی باید ارز تخصیصی به شرکت‌های مذکور را ساماندهی کند.”

به نظر می رسد که مشکل و مانع اصلی در مسیر واردات خودرو همین تلاش برای غیر انحصاری کردن آن باشد.

آیا راهکار وزارت صمت دولت قبل برای جلوگیری از ایجاد انحصار مناسب بوده است؟ آیا هیچ راه دیگری غیر از اعطای مجوز به ۶۵ شرکت نبوده است؟ آیا این مجوز ها نتیجه بخش بوده اند؟

این شرایط چه تفاوتی با شرکت های پر تعداد تولید کننده خودرو دارد که تا امروز برخی از آنان تعطیل شده و برخی هرگز به مقیاس اقتصادی نرسیده اند. آیا همین نگاه و تفکر خود موجب اتلاف منابع و فرصت سوزی نیست؟ آیا واقعا بانک مرکزی با توجه به محدودیت های ارزی می تواند ارز مد نظر آنان را در زمات مناسب تخصیص بدهد؟وآیا بنیه این شرکت ها به اندازه ای هست که بتوانند خودرویی با قیمت و تیراژ مناسب واردکنند؟ این نوع تخصیص آیا شبیه یارانه ها ، فقط و فقط موجب از بین رفتن منابع ملی نمی شود؟

با این دیدگاه به نظر می رسد که مردم و صنعت خودروسازی همچنان باید تاوان عدم درک “انحصار” را پرداخت کنند.

واردات خودرو