اهمیت عبور از خودروهای بنزینی

به رغم تمام تعطیلی ها و اتهام زنی ها و تور مقصریابی، معضل آلودگی هوا همچنان به قوت خود باقی است. مرکز پژوهش های مجلس نیز در گزارشی خودرو را عامل اصلی معرفی کرده است. با توجه به این معضلات اهمیت عبور از خودروهای بنزینی بیش از پیش شده، اما آیا زیرساخت ها برای این دوره گذار فراهم است؟

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، هر چند برخی مسئولان در خصوص کاهش آلودگی هوا به خود نمره قبولی می دهند، اما واقعیت تلخ تر از پرداختن به مسائلی مانند این خودشیفتگی ها و دروغ پردازی هاست، چراکه مسئولان و متولیان می آیند و می روند و عملکرد فاجعه بار باقی می گذارند و این مردم هستند که با جان و اعصاب و سلامتی خود تاوان پرداخت می کنند.

آلودگی هوای بسیاری از شهرها و کلان شهرهای کشور از معضلات و مشکلات بسیار بزرگی به شمار می آید که در حال حاضر برای کاهش آن تنها به لطف طبیعت می توان امیدوار بود. معضل آلودگی هوا با توجه به برودت و سرمای دما روزبه‌روز در حال گسترش است و تعطیلی های مکرر نیز دردی دوا نکرده است. در پی این تعطیلی ها و گاه بارندگی ها تنها یک یا دو روز از غلظت آلودگی ها کاسته می شود و دوباره آش همان آش و کاسه همان کاسه می شود.

وسایل نقلیه، سوخت‌های فسیلی، صنایع و کارخانه‌ها، شرایط جوی و جغرافیایی، محرک‌های فصلی و از جمله دلایل این آلودگی به شما می آیند، اما سهم خودروها از آلودگی هوا قابل چشم‌پوشی نیست.

براساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس سهم وسایل نقلیه در آلودگی هوای شهر تهران ۷۰ درصد عنوان شده است. همچنین سهم پایانه‌های گاز ۲ درصد، مصارف خانگی ۱ درصد، صنایع ۷ درصد و سهم تبدیل انرژی (نیروگاه‌ها و…) در آلودگی هوای شهر تهران ۲۰ درصد اعلام شده است.

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست نیز اخیراً اظهار کرد که کیفت سوخت خودروها در ایران استاندارد نیست. به گفته رئیس ستاد نوسازی ناوگان حمل و نقل بالغ بر ۱۰ میلیون خودروی فرسوده در کشور وجود دارد و هر سال یک میلیون دستگاه بر این آمار اضافه می‌شود. ضمن این‌که باید در نظر داشت که براساس گزارش ها خودروهای داخلی به صورت ترکیبی در ۱۰۰کیلومتر ۱۲ لیتر بنزین می سوازنند و مصرف خودروهای فرسوده ۱۳.۴ درصد بیش‌تر از خودروهای معمولی است.

ترکیب این موارد، گذشته از افزایش میزان مصرف بنزین و دامن زدن به ناترازی ها، اتلاف منابع ملی و نیاز به واردات، سهم عمده ای در آلودگی هوا ایفا می کند. با این حال به رغم شور و هیجانی که سال گذشته و با روی کارآمدن علی آبادی (وزیرنیروی دولت پزشکیان) به عنوان دومین وزیر صمت دولت سیزدهم در خصوص خودروهای غیر بنزینی ایجاد شد، این روند این روزها از سرعت خوبی برخوردار نیست.

هر چند بسیاری از شرکت ها خودروهای برقی یا هیبرید را به سبد محصولات خود اضافه کرده اند، اما باز هم در مقایسه نه زیرساخت ها به اندازه کافی وجود دارد، نه متولیان توانسته اند زمینه های توسعه این خودروها را فراهم کنند. البته شرکت های تولید و واردکننده عرضه این نوع خودروها را در دستورکار قرار داده اند، اما عبور از خودروهای بنزینی فراتر از قدرت و توان آن‌هاست.

به بیان دیگر، دولت به جای پرداختن و ورود به مسائلی که به آن‌ها ارتباطی پیدا نمی کند باید توان و انرژی خود را معطوف به این مقوله کنند. باید در نظر داشت که هنوز مصرف خودروهای تولید داخل به شدت بالاتر از استانداردهای جهانی است. سوختی که عرضه می شود کیفیت لازم را ندارد. ناوگان حمل و نقل عمومی ناکافی و فرسوده است. همچنان بسیاری از شهروندان ترجیح می دهند که از خودروهای شخصی در رفت و آمدهای روزانه استفاده کنند. ناترازی بنزین همچنین برای دولت به یک معضل و چالش سنگین بدل شده است. سوبسید بنزین به طرز اسف‌باری ناعادلانه توزیع می شود.

اما تمام این ها می تواند با برنامه ریزی و حرکت درست از سوی حاکمیت به سمت استفاده از خودروهای پاک تغییر جهت پیدا کند. این مسئله یک اراده ملی می خواهد، اراده ای که هم مردم باید آن را باور کنند و هم متولیان شجاعانه از اقدامات پوپولیستی و دخالت های نابه‌جا دست بردارند.

آلودگی هوا خودروهای بنزینی