محصول شرکت اویلستینلب (Oilstainlab) در دو نسخهٔ بنزینی و الکتریکی با ۶۵۰ و ۸۶۰ اسب بخار قدرت ساخته خواهد شد و قیمت پایهٔ ۱.۸۵ میلیون دلار خواهد داشت.

«نیکیتا و ایلیا بریدن» برادران دوقلو هستند که به‌عنوان طراح، سابقهٔ فعالیت در آکورا، کادیلاک، جنسیس، هوندا و تویوتا را دارند. در سال ۲۰۱۹ اما آن‌ها تصمیم گرفتند شرکت خودشان را برای تولید سوپرکار ایجاد کنند. این شرکت که اویلستینلب (Oilstainlab) نام گرفت، در اولین گام، سوپرکار تک ساختی بنام را Half11 معرفی کرد که از خودروهای مسابقه‌ای لمان و ایندی‌کار الهام گرفته بود. این خودرو در فستیوال گودوود به نمایش درآمد و خیلی‌ها خواستار تولید آن شدند.

ازاین‌رو، برادران بریدن تصمیم به ساخت سوپرکاری گرفتند که امکان تولید و فروش داشته باشد و این نهایتاً به معرفی HF-11 انجامیده است. این ماشین یک سوپرکار موتور وسط محرک عقب با مونوکوک فیبر کربنی اختصاصی است که توسط مالتی‌متیک تولید می‌شود یعنی همان شرکت کانادایی که فورد GT را تولید می‌کرد. برادران بریدن با استفاده از پانل‌های بدنهٔ فیبر کربنی، وزن تنها ۹۰۰ کیلوگرمی را برای سوپرکار خود هدف قرار داده‌اند. البته توسعهٔ بدنه‌ای تمام آلومینیومی هم برای HF-11 در دست بررسی است مشروط بر اینکه شرکتی پیدا شود که بتواند چنین بدنه‌ای را به‌صورت دست‌ساز را تولید کند.

یک نسخهٔ مخصوص پیست هم برای این خودرو در نظر گرفته شده است که با رینگ‌های ۱۸ اینچی و لاستیک‌های میشلین پایلوت اسپرت لجندز تولید خواهد شد ولی نسخهٔ جاده‌ای در جلو به رینگ‌های ۱۹ اینچی و در عقب ۲۰ اینچی با لاستیک‌های میشلین پایلوت اسپرت کاپ ۲ R مجهز خواهد بود. HF-11 که ۴,۳۱۸ میلی‌متر طول، ۲,۰۳۲ میلی‌متر عرض و ۱,۱۱۷ میلی‌متر ارتفاع دارد، در ظاهر خصوصاً در نمای جلو شبیه یک پورشه ۹۱۱ موتور وسط به نظر می‌رسد. فاصلهٔ محوری این ماشین هم ۲,۷۱۲ میلی‌متر اعلام شده است و از درهای زیبای پروانه‌ای استفاده می‌کند.

HF-11 به یک پیشرانهٔ ۴.۵ لیتری شش سیلندر تخت تنفس طبیعی مجهز شده است که شاید فکر کنید بر پایهٔ موتور پورشه ۹۱۱ شکل گرفته اما برادران بریدن گفته‌اند این پیشرانه ارتباطی با شرکت آلمانی ندارد. این موتور ۶۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند و تا ۱۲ هزار rpm دور می‌گیرد. برای انتقال نیروی موتور به چرخ‌های عقب هم گیربکس‌های شش سرعتهٔ دستی یا هفت سرعتهٔ سکوئنشال قابل انتخاب خواهد بود. اویلستینلپ مصرف سوخت HF-11 را در شهر ۱۶.۸ و در بزرگراه ۹ لیتر در هر صد کیلومتر برآورد کرده و باک ۹۴ لیتری خودرو به‌اندازهٔ کافی بزرگ خواهد بود که کفاف این مصرف را بدهد.

غیرازاین نسخهٔ بنزینی، اویلستینلپ یک نسخهٔ الکتریکی را هم برای سوپرکار خود در نظر گرفته است که ۸۶۰ اسب بخار قدرت خواهد داشت. این نسخه به خاطر تجهیز به پکیج باطری ۸۰ کیلووات ساعتی، سنگین‌تر از همتای بنزینی خواهد بود ولی شرکت آمریکایی وزن ۹۵۰ کیلوگرمی را برای آن تخمین زده که افزایش تنها ۵۰ کیلوگرمی را نسبت به نسخهٔ بنزینی نشان می‌دهد. HF-11 به سیستم تعلیق پوشراد با کمک‌فنرهای قابل تنظیم اوهلینز مجهز است و توزیع وزن ۴۵ به ۵۵ در جلو و عقب خواهد داشت. برای متوقف کردن خودرو هم ترمزهایی با دیسک‌های ۳۹۴ میلی‌متری و کالیپرهای شش پیستونه در جلو و دیسک‌های ۳۹۰ میلی‌متری و کالیپرهای چهار پیستونه در عقب در نظر گرفته شده است درحالی‌که انتقال نیرو به چرخ‌ها هم توسط یک دیفرانسیل لغزش محدود صورت می‌گیرد.

هرچند HF-11 یک سوپرکار خالص است ولی اویلستینلپ امکانات مناسبی مثل سیستم تهویه، آینهٔ دید عقب دیجیتالی، آینه‌های جانبی برقی با گرم‌کن و دوربین دید عقب را برای آن در نظر گرفته است درحالی‌که پدال‌ها و غربیلک فرمان هم قابل تنظیم خواهند بود. همچنین با وجود ارتفاع پایین خودرو، حتی افرادی با قد ۱۹۰ سانتی‌متر، با کلاه ایمنی بر سر می‌توانند داخل HF-11 بنشینند. اویلستینلپ قصد دارد ۲۵ دستگاه از این سوپراسپرت تولید کند که در نسخهٔ بنزینی ۱.۸۵ میلیون دلار و در نسخهٔ الکتریکی ۲.۳۵ میلیون دلار قیمت خواهد داشت. قرار است اولین پروتوتایپ کاربردی HF-11 در بهار سال ۲۰۲۵ معرفی شود.

پدال