بازسازی ارتباط با خودروسازان غیر چینی

در حال حاضر، نیازهای بازار خودروی کشور از چین به هر صورتی تأمین می شود، اما با توجه به پیامدها و احتمالات سیاست خارجی، باسازی ارتباط با خودروسازان غیر چینی بیش از پیش ضروری به نظرمی رسد.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، هر چه قدر فشارهای بین المللی بر اقتصاد ایران بیش تر شده است به همان اندازه نوع و نحوه همکاری اندک شرکای تجاری که گاه شرکای استراتژیک خوانده می شوند نیز تغییر می کند. کافی است رفتار و نوع تعامل دو شریک و رفیق اصلی این سال های ایران، چین و روسیه و را با کشورهای همسایه و حاشیه خلیج فارس مقایسه کنید.

هر دو کشور در این سال های هم‌نوا با کشورهای حاشیه خلیج فارس بیانیه هایی را به امضا رسانده اند که مستقیماً تمامیت ارضی کشور را زیر سؤال می برد. این موضوع در تعامل خودرویی دو کشور هم دیده می شود. بسیاری از  محصولاتی که چین به کشورهای همسایه می دهد، پیرو تحریم ها به ایران وارد نمی شود. چین در این سال ها سرمایه گذاری خاصی در صنعت خودروسازی ایران انجام نداده است. سایت و خط تولید جدیدی تأسیس نکرده است. برندهای مطرح و برتر این کشور هم اصلاً سمت ایران نمی آیند.

روسیه هم به رغم این‌که جایگاهی در صنعت خودروسازی جهان ندارد در دوران پیش از تحریمش نیز برای کاهش فشار از بازار خودروی ایرانی راهی باز نکرد. حتا تولید تک محصول روسی بازار خودروی ایران هم از طریق دور زدن تحریم ها انجام می شد. این رفتار در سایر موارد دیگر مانند راه اندازی نیروگاه اتمی نیز صادق است.

براساس گزارش ها، چهار سال بعد از راه‌اندازی نیروگاه اتمی امارات، ترکیه برای راه‌اندازی اولین نیروگاه اتمی خود با پنج برابر ظرفیت نیروگاه بوشهر آماده می‌شود. شرکت روس اتم روسیه قرار است اولین رآکتور نیروگاه اتمی «آک‌کویو» در ترکیه را سال آینده راه‌اندازی کند. آنکارا می‌گوید این پروژه، ترکیه را به خوداتکایی در زمینه تولید برق نزدیک می‌کند. ساخت نیروگاه اتمی «آک‌کویو» از سال ۲۰۱۸  آغاز و نزدیک به ۲۰ میلیارد دلار در این پروژه سرمایه‌گذاری شده است. نکته قابل توجه راه اندازی این نیروگاه توسط روس اتم است.

اما پرسش این است که چرا تعامل، همکاری و رابطه تجاری اقتصادی این دو کشور با کشورهای حاشیه خلیج فارس و رقبای منطقه ای تفاوت دارد؟ آیا آن‌ها می توانند دیدی مشابه آن کشورها به ایران داشته باشند؟

واقعیت این است که موقعیت حال حاضر کشور، قرار داشتن در تحریم ها و محدودیت های حاصل از آن هر روز بیش‌تر از دیروز نیاز ایران به این کشورها را بیش‌تر می کند. البته روسیه در حال حاضر نمی تواند تأثیری در بازار خودروی ایران داشته باشد. به نظر می رسد که در کل، میل و علاقه ای به این کارندارد. رفتار زمان تحریم ایران به اندازه کافی گویاست. برخلاف آن‌ها، چین با سرعت حیرت انگیزی تمام صنعت خودروسازی کشور را در اختیار گرفته است. به نحوی که حتا در تولید محصولات داخل و مبتنی بر پلتفرم های غیر چینی هم به آن‌ها وابسته شده ایم.

در این شرایط، پیرو پرسش اصلی باید دید چرا رفتار این دو کشور با ایران متفاوت است؟ آن‌ها می دانند که ایران گزینه دیگری روی میز ندارد، اما دست کشورهای دیگر باز است. آن‌ها می دانند که اگر فرصت همکاری را از دست بدهند، سایر کشورها و شرکت ها به راحتی می توانند جایگزین شوند. بنابراین کشورهایی مانند حاشیه خلیج فارس با توجه به روابط بین المللی خود از قدرت چانه زنی زیادی برخوردار هستند و به راحتی با کارت هایی که در اختیار دارند بازی می کنند.

در این شرایط به نظر می رسد ایران در کنار ادامه همکاری با چین از یک سو با توجه به تحرکات اخیر روسیه باید در نحوه تعامل با روسیه بازنگری کند و از سوی دیگر باید هر چه سریع تر مسیری برای ترمیم ارتباط و عادی سازی با سایر خودروسازان غیر چینی پیدا کند، چراکه کشورها براساس منافع ملی خود حرکت می کنند و به همین دلیل در سیاست خارجی هیچ گارانتی و تضمینی وجود ندارد و هر احتمالی ممکن است.

خودروسازان غیر چینی خودروسازی روسیه صنعت خودرو صنعت خودرو چین