عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:
از سالها قبل مردم شرق آسیا به خودروهای کوچک و ارزان علاقه داشتند. در ژاپن بهخصوص پس از جنگ جهانی دوم، افزایش جمعیت زیاد، شلوغی شهرها و اوضاع نهچندان مناسب اقتصادی سبب ظهور سبک خاصی از خودروها به نام کیکار (Kei car) شد.
این روزها کشور ژاپن بزرگترین تولیدکننده کیکار است و مشتریان پرتعداد ژاپنی برای این خودروها وجود دارد اما کشورهای دیگر نیز خریدار کیکار هستند. علاوهبر کشورهای شرقآسیا ازجمله اندونزی، تایلند، مالزی، ویتنام و بنگلادش هند، چین و پاکستان نیز بازارهای بزرگی برای کیکارها محسوب میشوند.
کیکارها برای تردد داخل شهر طراحی شدهاند، هرچند سفرهای بینشهری با کیکارها غیرممکن نیست اما محدودیت فضا، عدم راحتی سرنشینان عقب و ایمنی نامناسب هنگام حوادث سنگین بزرگراه از مهمترین نکات منفی این نوع خودروها به حساب میآیند. البته قیمت مناسب، مصرف سوخت اندک (در نمونههای غیرالکتریکی) و ابعاد کوچک از نکات مثبت این خودروهای جمعوجور شهری هستند.
این روزها همزمان با آزادسازی واردات خودرو شاهد واردات طیف نسبتا متنوعی از خودروهای مختلف هستیم اما همچنان در میان وارداتیها، جای کیکارها خالی است. واردات کیکارها به کشور میتواند از یک سو نیاز بسیاری از مردم به یک خودرو کوچک و کممصرف شهری را برطرف کرده و از سوی دیگر حتی شرایط رانندگان تاکسی و حمل بار را که از کیکارها استفاده میکنند، بهتر کند.
البته نباید فراموش کرد تردد کیکارها در تیراژ وسیع در خیابانهای کشور میتواند تاثیر قابلتوجهی در مصرف سوخت، کاهش آلودگی هوا و بهبود وضعیت ترافیک و جای پارک داشته باشد. البته با نگاهی به تاریخچه کیکارها در کشور میتوان نشانههایی از یک خودرو برقی دو سرنشین ایرانی بهنام یوز را پیدا کرد.
در سال ۱۴۰۰ دبیر ستاد فناوریهای نرم و توسعه صنایع خلاق وقت، درباره خودرو کوچک برقی یوز که آن زمان تازه مجوز پلاکگذاری گرفته بود، گفت: مجوز پلاکگذاری برای موتوربرقی چهارچرخ گرفته شده که فقط ظاهری شبیه خودرو دارد و گرنه همان موتور برقی است که پیش از این در سال ۱۳۹۵ توسط حسن روحانی، رئیسجمهور وقت رونمایی شده بود.
البته اخبار منتشرشده از این پروژه نشان میدهد ۱۰ نمونه از این خودرو کوچک برقی تولید شد اما این نمونه هرگز به تولید انبوه نرسید. بهنظر میرسد خودروسازان بزرگ کشور میتوانند با برنامهریزی برای ساخت و تولید انبوه این نوع خودروهای کوچک (بهخصوص نوع الکتریکی آنها) هم در توسعه سریعتر استفاده از خودروهای الکتریکی گام مهمی بردارند و هم یک قدم به وعده ساخت خودرو اقتصادی (حداقل از نوع بسیار کوچک شهری) نزدیک شوند تا شهروندانی را که به دلیل عدم توانایی مالی با موتورسیکلت رفتوآمد میکنند بتوانند از این وسایلنقلیه استفاده کنند که هم ایمن تر از موتورسیکلت است و هم آلایندگی کمتری برای محیطزیست شهری دارد.