دلیل اصلی تعداد بسیار کم کشته‌ها و مصدومان در آلمان، شبکه ریلی گسترده و مدرن این کشور است البته عمده بار و مسافر توسط این شبکه ریلی گسترده جابه‌جا می شوند. در نخستین ماه از سال ۱۴۰۳ در بخش ریلی شاهد جابه‌جایی ۲میلیون و ۴۰۰ هزار مسافر بودیم. در این مدت جابه‌جایی مسافر حومه‌ای ۶۳۰ هزار نفر و جابه‌جایی بار سه میلیون و ۶۰۰ هزار تن بوده است. در ادامه این موضوع را بررسی می‌کنیم.
نقش تعیین‌کننده راه‌آهن در جابه‌جایی بار و مسافر در اتحادیه اروپا
کشورهایی که از شبکه ریلی گسترده و توسعه‌یافته برخوردار هستند، کمترین آمار تعداد کشته ها در تصادفات جاده ای را دارند. به عنوان نمونه شبکه ریلی مدرن و گسترده چین سالانه سه میلیارد تن بار و ۱.۲ میلیارد نفر مسافر را جابه‌جا می‌کند.
شبکه ریلی گسترده هندوستان سالانه ۶ میلیارد مسافر و یک میلیارد تن بار را در سراسر این کشور جابه‌جا می کند. جابه‌جایی بار ریلی اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۰ برابر ۲۳۰۰ میلیارد تن کیلومتر اعلام و پیش‌بینی شده است در سال ۲۰۵۰ این جابه‌جایی با ۵۰درصد رشد بالغ‌بر ۳۵۰۰ میلیارد تن کیلومتر شود. همچنین حدود ۴۳درصد جابه‌جایی بار در آمریکا توسط راه آهن انجام می‌شود.
در آمریکا هر یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری دولت فدرال در حمل‌ونقل عمومی موجب اشتغال‌زایی برای ۴۷۵۰۰ نفر می‌شود. از طرفی سالانه ۱.۷ میلیارد سفر توسط خطوط ریلی انگلستان انجام می شود.
راه‌آهن نقش تعیین‌کننده‌ای در جابه‌جایی بار و مسافر در اتحادیه اروپا دارد. کل سرمایه‌گذاری در صنعت راه‌آهن جهان تا یک‌دهه پیش حدود ۱۳۰ میلیارد دلار بود، اما برنامه سرمایه‌گذاری کشورهای جهان در زیرساخت‌های ریلی حدود سه‌برابر کل تاریخ این صنعت شده و بیش‌از ۳۰۰ میلیارد دلار طی یک‌دهه آینده در زیرساخت‌های ریلی جهان سرمایه‌گذاری خواهد شد.
کشورهای چین، هند، آمریکا و چند کشور اروپایی برنامه‌های کلانی برای توسعه شبکه ریلی دارند. چین به تنهایی تصمیم دارد ۱۱۶میلیارد دلار در زیرساخت های ریلی سرمایه‌گذاری کند.
برخی کارشناسان معتقدند با ۳۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری در زیرساخت‌های ریلی کشور ضمن اینکه برای حدود ۵۰۰ هزار نفر اشتغال مستقیم ایجاد می‌شود، از کشته و معلول شدن بیش از ۵۰ هزار نفر در سال جلوگیری خواهد شد.
یعنی به ازای هر یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری از مرگ و معلولیت ۱۷۰۰ نفر در سال جلوگیری خواهد شد. با این تحول از انتشار میلیون‌ها تن کربن در محیط زیست و مصرف میلیاردها دلار بنزین و گازوئیل نیز کاسته خواهد شد.
تغییر نگاه مدیریتی؛ ضامن توسعه صنعت ریلی کشور
چندی پیش رئیس سازمان مدیریت بحران کشور گفت: اگر صنعت ریلی را توسعه ندهیم تلفات جاده‌ای هم کاهش نمی‌یابد.
محمدحسن نامی در ادامه افزود: صنعت ریلی مهم‌ترین بخش در اقتصاد هر کشوری محسوب می‌شود و تغییر نگاه مدیریتی ضامن توسعه این حوزه است. نامی اظهار کرد: توسعه صنعت ریلی در آمایش سرزمینی هم تاثیر دارد و سهولت و سرعت ارتباط و حمل‌ونقل، مانع از تراکم جمعیت در مرکز کشور می‌شود.
وی با بیان صنعت ریلی یک صنعت راهبردی است، تصریح کرد: باید هر آنچه را که در توان داریم در مسیر توسعه صنعت ریلی انجام دهیم. رئیس سازمان مدیریت بحران کشور گفت: برای توسعه مترو در کلانشهرهای کشور باید از ظرفیت تولید واگن بهره ببریم.
محسن افشارچی، استاندار زنجان نیز بر حمایت دولت از صنعت تولید واگن اشاره کرد و گفت: این حمایت‌ها موجب حرکت قابل‌توجهی در صنعت تولید واگن شده است. معاون حمل‌ونقل وزیر راه و شهرسازی نیز گفت: ترانزیت کل کشور در سال ۱۴۰۲ به ۱۶ میلیون و ۳۴۰ هزار تن رسید که رکوردی جدید برای کشور است؛ از این میزان ۱۴ میلیون و ۷۵۰ هزار تن به ترانزیت جاده‌ای و یک میلیون و ۵۹۰ هزار تن به ترانزیت ریلی مربوط است.
سیدکمال هادیانفر در نخستین جلسه کمیسیون تخصصی ستاد ملی ترانزیت و لجستیک افزود: تاکنون انسجام بین سازمانی مطلوبی برای توسعه حوزه ترانزیت شکل نگرفته و سازمان‌های مربوطه باید برای ایجاد این انسجام اقدام کنند. هادیانفر ادامه داد: برای آنکه بتوانیم در زمینه ترانزیت قدرت رقابت با سایر کشورها داشته باشیم، باید هزینه، زمان و ایمنی را که از شاخص‌های اصلی ترانزیت است، در نظر بگیریم.
وی با بیان اینکه در کشور ۱۵ هزار کیلومتر شبکه ریلی داریم، گفت: برای توسعه ترانزیت ریلی باید برنامه‌ریزی جدی داشته باشیم. معاون حمل‌ونقل وزارت راه و شهرسازی در ادامه گفت: باید به آن سو حرکت کنیم که کالاهای با ارزش بالا از کشور ترانزیت شود.
معاون حمل‌ونقل وزیر راه و شهرسازی تاکید کرد: ترانزیت کالاهای فله، کم‌ارزش و پرحجم، بیش از هر چیزی به زیرساخت‌های جاده‌ای و ریلی کشور آسیب می‌رساند و منافع درآمدی چندانی برای کشور ندارد.
هادیانفر در ادامه تصریح کرد: بوروکراسی و فرآیندهای کنترلی بیش‌از حد استاندارد و سلیقه‌ای موجب می‌شوند صاحبان کالا علاقه چندانی به عبور کالا از ایران نداشته باشند، زیرا تجار فقط هزینه و زمان را برای ترانزیت در نظر می‌گیرند.