به گزارش پایگاه خبری جوان خودرو

سرعت و هیجان ۲ جز جدانشدنی از مسابقات اتومبیلرانی است اما این موضوع در مورد مسابقات فرمول یک کمی متفاوت زیرا این ۲ اساس این سری از مسابقات بوده و دوستداران آن هر لحظه عطش تماشا یا شرکت در این مسابقات را دارند. 

داستان رانندگان این رشته ورزشی هم هرکدام در نوع خود شنیدنی است اما این چه عاشقانه ای است که این افراد را مصمم می کند تا تنها در یک کابین کوچک که طول کابین آن از پایه فرمان تا انتهای محل قرارگیری پدال‌ ها حدود 180 تا 200 سانتی‌ متر بوده و عرض آن در نقطه‌ ای که راننده در آن نشسته است، حداقل 45 سانتی‌ متر بوده قرار گیرد. توجه داشته باشید این مقدار برای این موضوع است که راننده تنها بتواند به راحتی در کابین قرار بگیرد و به حالت نیم خوابیده بر روی صندلی قرار بگیرد البته لازم به ذکر است که صندلی راننده به گونه‌ای طراحی شده که بدن راننده کاملاً درون شاسی قرار گیرد و تنها سر راننده بیرون از کابین دیده شود. صندلی‌ها برای هر راننده به صورت سفارشی ساخته می‌ شوند تا کاملاً با ابعاد بدن او تطابق داشته باشند. 

نکته جالب توجه حالت نشستن راننده درکابین خودرو همانطور که اشاره شد راننده در حالت نیمه خوابیده در خودرو قرار می گیرد، راننده‌ ها تقریباً در زاویه‌ ای بین 30 تا 40 درجه به حالت خوابیده در کابین قرار می‌ گیرند به این علت که این زاویه به بهبود آیرودینامیک خودرو و کاهش مقاومت باد کمک می‌ کند.

ارتفاع داخلی کابین خودروهای فرمول یک به دلیل موقعیت نیمه‌ خوابیده راننده بسیار کم است، به‌ طوری‌ که از کف صندلی تا بالای هالو معمولاً حدود 85 تا 95 سانتی‌ متر است.

طبق مقررات FIA حداقل فضای کافی برای پاهای راننده باید ۳۰ سانتی متر باشد. 

هالو یا قفسه ایمنی راننده هم باید به گونه‌ ای طراحی شود که بالای سر راننده، حداقل 70 سانتی‌ متر از سطح صندلی فاصله داشته باشد. این فاصله برای محافظت از سر راننده در برابر برخوردهای احتمالی است.

هالو (Halo): یک سازه تیتانیومی است که دور سر راننده قرار دارد و از او در برابر ضربات شدید و برخوردهای احتمالی محافظت می‌کند.

مشخصات خودروهای فرمول یک

خودروهای فرمول یک شاید نمونه بارز بلوغ خودروسازی باشند و این خودروها یکی از پیچیده ترین و پیشرفته ترین خودروها در عصر حاضر هستند. 

مشخصات خودروهای فرمول یک توسط FIA تعیین می شود به این صورت که خودروهای فرمول یک از یک موتور ۱.۶ لیتر V6 توربو هیبریدی بهره می برند.  این موتورها از توربو شارژر و ۲ سیستم بازیابی انرژی (ERS) بهره می‌ برند که ترکیبی از قدرت بالا و کارایی سوخت را فراهم می‌ کنند.

قلب تپنده این خودروها معمولاً بین 850 تا 1000 اسب بخار قدرت تولید می کند که بخشی از آن توسط موتور احتراقی و بخشی دیگر از طریق سیستم هیبریدی تأمین می‌ شود.

باتوجه به قدرتی که خودروهای فرمول یک تولید می کنند این خودروها قادرند تا در کمتر از 2.5 ثانیه از 0 به 100 کیلومتر بر ساعت سرعت برسند. همچنین سرعت نهایی این خودروها بسته به نوع پیست می‌ تواند بین 320 تا 370 کیلومتر بر ساعت باشد.

لازم به ذکر است که خودروهای فرمول یک از سیستم‌ های بازیابی انرژی (ERS) نیز برخوردارند این سیستم‌ ها شامل MGU-K (بازیابی انرژی از ترمز) و MGU-H (بازیابی انرژی از حرارت توربو) هستند که به بازیابی انرژی و افزایش کارایی کمک می‌ کنند.

آیرودینامیک خودروهای فرمول یک به این صورت است که طراحی بال‌ های جلو و عقب بسیار دقیق و بهینه‌ سازی انجام شده تا به حداکثر دانفورس (نیروی رو به پایین) و کمترین مقاومت هوا دست یابند. این بال‌ ها به تیم‌ ها اجازه می‌ دهند تا تعادل خودرو را بسته به نوع پیست تنظیم کنند.

توجه داشته باشید که بدنه خودروهای فرمول یک به گونه‌ ای طراحی شده که هوا به شکل بهینه از روی خودرو عبور کند. استفاده از کانال‌ ها، دیفیوزرها، و ساید پادها به هدایت جریان هوا کمک می‌ کند.

شاسی خودروهای فرمول یک از فیبر کربن ساخته می‌ شود که ترکیبی از سبکی و مقاومت بسیار بالا را فراهم می‌ کند. این شاسی علاوه بر ایجاد استحکام لازم، به کاهش وزن خودرو کمک می‌ کند.

طبق مقررات حداقل وزن خودروهای فرمول یک (شامل راننده و بدون سوخت) باید طبق قوانین فعلی حدود 798 کیلوگرم باشد.

سیستم تعلیق معمولاً از نوع مستقل و به‌ طور دقیق تنظیم شده است تا تعادل بین چسبندگی و هندلینگ بهینه را ایجاد کند.

خودروهای فرمول یک معمولا از تایرهای تولیدی شرکت پی‌ رلی استفاده می‌ کنند. این تایرها در چندین ترکیب مختلف برای شرایط جوی و پیست‌ های مختلف (خشک، مرطوب و بسیار مرطوب) ارائه می‌ شوند.

درسال‌ های اخیر، اندازه تایرها به 18 اینچ تغییر کرده است که باعث بهبود هندلینگ و پایداری خودروها شده است.

خودروهای فرمول یک از سیستم‌ های پیچیده‌ ای برای کنترل کشش و مدیریت قدرت خروجی به چرخ‌ ها استفاده می‌ کنند. این سیستم‌ها به راننده کمک می‌ کنند تا در شرایط مختلف پیست، کنترل بهتری روی خودرو داشته باشد.

فرمان خودروهای فرمول یک مجهز به دکمه‌ ها و سوئیچ‌ های متعددی است که به راننده اجازه می‌ دهد تنظیمات خودرو را در حین رانندگی تغییر دهد، مانند تنظیمات سیستم ERS، گیربکس، و بال‌ها.

ERS مخفف Energy Recovery System یا “سیستم بازیابی انرژی” است که در خودروهای فرمول یک برای افزایش کارایی و بهبود عملکرد خودرو به کار می‌ رود. ERS یکی از اجزای کلیدی پیشرانه‌ های هیبریدی مدرن در فرمول یک است و نقش مهمی در تولید قدرت و مدیریت انرژی دارد. این سیستم توانایی بازیابی انرژی از ۲ منبع مختلف را دارد: ترمزها و توربوشارژر. 

مشخصات یک راننده فرمول یک!

طبعا وقتی قصد دارید تا به صورت حرفه ای در مسابقات فرمول یک شرکت کنید باید شرایطی داشته باشید تا بتوانید در کورس رقابت با سریعترین های دنیا ضمن اینکه دوام می آورید، پیشتازی کنید. توجه داشته باشید که یک راننده فرمول یک باید ترکیبی از مهارت‌ های فنی، تجربه، آمادگی جسمانی را دارا باشد. 

برای تبدیل شدن به یک راننده فرمول یک، شرایط جسمانی بسیار مهم است، زیرا این ورزش فشار زیادی بر بدن وارد می‌ کند. توجه داشته باشید استقامت قلب و عروقی از اهمیت بالایی برخوردار است رانندگان فرمول یک باید استقامت قلبی-عروقی بسیار بالایی داشته باشند، زیرا مسابقات می‌ توانند تا دو ساعت به طول بیانجامند و در طول این مدت، ضربان قلب به طور متوسط در حدود ۱۷۰ تا ۱۸۰ ضربه در دقیقه باقی می‌ ماند. تمرینات استقامتی مانند دویدن، دوچرخه‌ سواری و شنا به افزایش استقامت قلبی-عروقی کمک می‌ کند.

وضعیت جسمانی راننده های فرمول یک فقط به استقامت قلبی و عروقی منتهی نمی شود بلکه  به دلیل نیروهای گرانشی (G-force) بالا که در طول پیچ‌ ها و ترمزها به راننده وارد می‌ شود، داشتن عضلات گردن قوی ضروری است. رانندگان فرمول یک معمولاً تمرینات خاصی برای تقویت عضلات گردن انجام می‌ دهند.

برخورداری از عضلات قوی در ناحیه شانه، بازوها و هسته بدن (عضلات مرکزی) برای کنترل فرمان و تحمل فشارهای وارده هنگام تغییر جهت‌ های سریع ضروری است.

به دنبال آمادگی جسمانی و فیزیکی در راننده های فرمول یک این افراد باید دارای واکنش‌ های بسیار سریع باشند تا بتوانند به سرعت تصمیم‌ گیری کنند و در برابر شرایط غیرمنتظره واکنش نشان دهند. تمرینات مخصوصی برای بهبود سرعت واکنش و هماهنگی بین چشم و دست انجام می‌ شود.

همانطور که در ابتدا به فضای کابین خودروهای فرمول یک اشاره کردیم برای قرارگیری در این خودروها و تحمل فشارهای استرسی و نیروهای وارده به بدن رانندگان، افراد باید از تناسب اندام کافی برخوردار باشند و حدالامکان ورن بدن خود کاهش دهند به این صورت که طبق بررسی های تیم وزن بدن رانندگان باید بهینه باشد لذا افزایش وزن می‌ تواند عملکرد خودرو را تحت تأثیر قرار دهد، بنابراین رانندگان باید وزن خود را در سطحی پایین و متناسب نگه دارند.

یکی از مواردی که تاثیر بسیار زیادی در واکنش سریع حین رانندگی افراد می گذارد بهره مندی رانندگان از قدرت دید و تمرکز مطلوب است لذا افرادی که از دید مناسبی برخوردار نیستند باید نسبت بهبود کیفیت دید خود اقدام کنند و به سرعت با تمرین های مناسب هماهنگی بدن خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهند. 

دیگر نکته حائز اهمیت برای رانندگان حفظ تمرکز برای مدت طولانی و جلوگیری از خستگی ذهنی، یکی از عوامل کلیدی در موفقیت رانندگان است. که رانندگان برای این موضوع، اقدام به تمرین های هوازی، مدیتیشن و آب درمانی می کنند. 

اگرچه مسائل روانی شامل موضوعات جسمانی نمی شود اما از تاثیرشان نمی توان چشم پوشی کرد لذا  رانندگان باید قادر به مدیریت استرس در شرایط فشار بالا باشند، زیرا اشتباهات کوچک می‌ توانند عواقب بزرگی داشته باشند.

در همین راستا رانندگان فرمول یک به طور منظم تحت آزمایش‌های پزشکی قرار می‌ گیرند تا مطمئن شوند که در بهترین وضعیت جسمانی ممکن هستند.

رانندگان فرمول یک چطور مهارت رانندگی خودرو بهبود می بخشند؟

رانندگان فرمول یک برای بهبود مهارت‌ های رانندگی خود از مجموعه‌ ای از روش‌ها و تکنیک‌ ها استفاده می‌ کنند که شامل تمرینات فیزیکی، شبیه‌ سازی، تحلیل داده‌ ها، و تجربه عملی در پیست می‌ شود. 

یکی از مهم ترین تکنیک ها برای آشنایی با مسیر و بالابردن آمادگی و مهارت کافی تمرین در پیست (On-Track Practice) بوده، رانندگان فرمول یک زمان زیادی را در پیست صرف می‌ کنند تا با خودرو، پیست‌ ها و شرایط مختلف آشنا شوند. این تمرین‌ ها به آن‌ ها کمک می‌ کند تا حس بهتری از خودرو پیدا کنند و بهترین خطوط رانندگی را شناسایی کنند.

شبیه‌ساز رانندگی (Driving Simulator) یکی دیگر از ابزارهایی است که رانندگان برای حفظ آمادگی خود استفاده می کنند تیم‌ های فرمول یک دارای شبیه‌ سازهای بسیار پیشرفته‌ ای هستند که شرایط مسابقه را به صورت دقیق شبیه‌ سازی می‌ کنند. رانندگان از این شبیه‌ سازها برای تمرین و بهبود مهارت‌ های رانندگی، آشنایی با پیست‌ ها و آزمایش تنظیمات مختلف خودرو استفاده می‌ کنند. همچنین شبیه‌ سازها امکان تمرین در شرایط مختلف آب و هوایی (مانند باران، گرما و سرما) را فراهم می‌ کنند که به رانندگان کمک می‌کند تا آمادگی بیشتری برای مسابقات داشته باشند.

نکته دیگری سبب بهبود عملکرد رانندگان فرمول یک می شود تحلیل داده ها است به این صورت که تیم‌ های فرمول یک از داده‌ های جمع‌ آوری‌ شده در طول تمرینات و مسابقات برای تحلیل عملکرد راننده استفاده می‌ کنند. 

این داده‌ها شامل سرعت، ترمزگیری، شتاب‌ گیری و خطوط رانندگی است. رانندگان با استفاده از این اطلاعات می‌ توانند نقاط ضعف خود را شناسایی و بهبود دهند.

دیگر اقدام رانندگان تجربه مسابقه در دسته‌های مختلف (Experience in Lower Categories) بوده به این صورت که رانندگان پیش از ورود به فرمول یک، معمولاً در مسابقات دسته‌ های پایین‌ تر مانند فرمول 2، فرمول 3، و کارتینگ شرکت می‌ کنند. این مسابقات به آن‌ها کمک می‌ کند تا مهارت‌ های لازم برای رقابت در سطوح بالاتر را کسب کنند. همچنین شرکت در مسابقات متنوع مانند رالی، اندورانس، و مسابقات تورینگ نیز می‌ تواند مهارت‌ های راننده را بهبود ببخشد و او را برای شرایط مختلف آماده کند.

کار با تیم فنی (Working with the Technical Team) دیگر اقدامی است که نقشی کلیدی در عملکرد راننده در حین مسابقه خواهد داشت رانندگان با مهندسان خود به‌ طور مداوم همکاری می‌ کنند تا تنظیمات خودرو را بهینه کنند. درک عمیق از چگونگی عملکرد خودرو و تأثیر تنظیمات مختلف می‌ تواند به راننده کمک کند تا بهترین عملکرد را در پیست داشته باشد.

در همین راستا رانندگان در تست‌ های توسعه خودرو شرکت می‌ کنند تا بازخوردهای دقیقی در مورد تغییرات و بهبودهای فنی ارائه دهند. این همکاری به بهبود خودرو و عملکرد راننده کمک می‌ کند.

انتهای پیام/