در فوتبالی که همه از برنده تا بازنده از داوری‌ها شاکی هستند، در فوتبالی که مربی و بازیکن در انجام وظایف خود عاجزند اما تقصیر را گردن داوران می‌اندازند، اینکه یک مربی پیدا شود و حداقل به داوری حمله نکند مثل یک کیمیاست، چه رسد به تعریف و تشکر از داوری!

ساکت الهامی این هفته درست مثل اسمش ساکت بود اما شایعات و حواشی پیرامون او در رسانه‌ها پررنگ به چشم می‌خورد. گفته شد که او تهدید به استعفا کرده اما مدیریت مس رفسنجان با پذیرش تنگناهای مالی اعلام کرد که مربی تیمش داغدار است و برای مراسم ختم یکی از بستگان اردوی تیمش را ترک کرده است.

ساکت الهامی این فصل به جای محمد ربیعی به رفسنجان رفت. شروع خوبی نداشت و هواداران مس به او حمله کردند. او قول داد بعد از تعطیلات ابتدای فصل تیم خودش را خواهد ساخت و حالا به این قول عمل کرده است. مس رفسنجان این هفته سومین برد متوالی را به دست آورد. ساکت الهامی به تیمش برگشت و هیچ صحبتی در رابطه با این شایعات نکرد، به جایش ترجیح داد از داوری تشکر کند. او گفت: به تیم داوری خسته نباشید می‌گویم، امروز داوران خیلی خوب کار کردند و فوق‌العاده بودند. در بازی قبلی که به شمس آذر باختیم همین داور بود که من از او و تیمش تشکر کردم، امروز هم بابت قضاوت خوب و فوق‌العاده‌شان تشکر می‌کنم.

هستند عده‌ای که می‌گویند این تاکتیک برخی مربیان ماست که از داوران تشکر می‌کنند تا تاثیر خوبی روی آنها برای آینده بگذارند اما حتی اگر به هر دلیل دیگر هم باشد، اینکه یک مربی به جای حمله به داوری از آنها تقدیر کند بدعت خوبی است که فوتبال ما به آن نیاز دارد.

به خصوص در این روزها که بی‌احترامی از در و دیوار فوتبال ما بالا می‌رود و حتی بزرگان هم به هم رحم نمی‌کنند، فوتبال ما در این روزها به شدت به این ادبیات نیاز دارد، به احترام نیاز دارد.