به گزارش خانه موسیقی ایران، خانه موسیقی ایران اتفاق هولناک و قتل فیلسوف سینمای ایران، داریوش مهرجویی کارگردان بزرگ سینمای ایران و همسرش را به مردم شریف ایران، اهالی فرهنگ و هنر و خانواده ایشان تسلیت می گوید و امیدوار است هرچه زودتر عاملان این جنایت هولناک شناسایی شده و این پرونده با جدیت و شفافیت پیگیری شود. داریوش مهرجویی از جمله هنرمندان فعال در سینما و علاقمند موسیقی بوده و این علاقمندی در تمام آثار و ساخته های ایشان مشهود بوده و هست..

تلخی این اتفاق تا ابد در خاطره مان باقی خواهد ماند..

گفتنی است این کارگردان از جمله هنرمندان فعال عرصه سینما بود که از همان ابتدا علاقه مندی هایش به موسیقی را نشان داد. شدت این علاقه مندی هم به حدی بود که آقای کارگردان در دوران هفت سالگی اش به سنتورنوازی علاقه مند شد و بعد به هنرستان موسیقی رفت تا در آنجا با آموزه‌های بیشتری از موسیقی کلاسیک هم آشنا شود. او انگار می‌دانست سال‌ها بعد قرار است در چند فیلم بالاخره این علاقه مندی های موسیقایی را به تماشاگرانش نشان دهد و نمایش دهد که چه قدر به موسیقی اهمیت می‌دهد. پس به تمرین‌هایش در کنار سینما ادامه داد تا اینکه بتواند به واسطه نتایج به عمل آمده از تمرین‌ها و اتود زدن‌ها، از آنها در آثار سینمایی اش بهره مند شود.

مهرجویی اولین بار برای موسیقی تیتراژ و متن یکی از شاهکارهایش به نام «گاو» از رفاقتش با هرمز فرهت (آهنگساز پیشگام موسیقی ایران) بهره مند شد و نوعی از موسیقی را پیش روی مخاطبان قرار داد که تراز و مسیر محتوایی جریان اصلی فیلم قرار گرفت. موسیقی که با نوازندگی فلوت عباس خوشداد، نوازندگی سه تار نصرت الله ابراهیمی و نوازندگی تمبک حسین مقدم حال و هوای متفاوتی را به این فیلم منتقل کرد و جالب‌تر اینکه آقای کارگردان خود نوازندگی سنتور این قطعه را نیز به عهده داشت.

«آقای هالو – ۱۳۴۹» به آهنگسازی هرمز فرهت، «پستچی- ۱۳۵۱» به آهنگسازی هرمز فرهت، «دایره مینا – ۱۳۵۳» به آهنگسازی هرمز فرهت، «مدرسه ای که می‌رفتیم – ۱۳۵۹»، «اجاره نشین ها – ۱۳۶۵» به آهنگسازی ناصر چشم آذر، «شیرک – ۱۳۶۶» به آهنگسازی ناصر چشم آذر، «هامون – ۱۳۶۸» به آهنگسازی ناصر چشم آذر، «بانو – ۱۳۷۰» به آهنگسازی ناصر چشم آذر، «سارا – ۱۳۷۱» به آهنگسازی فلیپ گلاس، «پری – ۱۳۷۳» به آهنگسازی کیوان جهانشاهی، «لیلا – ۱۳۷۵» به آهنگسازی فریدون شهبازیان و کیوان جهانشاهی، «دختردایی گمشده – ۱۳۷۷» به آهنگسازی ناصر چشم آذر براساس تم های ساخته انوشیروان روحانی، «درخت گلابی- ۱۳۷۶» به آهنگساز فیلیپ گلاس، «میکس – ۱۳۷۸» به آهنگساز ناصر چشم آذر، «بمانی – ۱۳۸۰» به آهنگسازی محمدرضا درویشی، «مهمان مامان – ۱۳۸۲»، «سنتوری – ۱۳۸۵» به آهنگسازی اردوان کامکار، «طهران تهران – ۱۳۸۸» به آهنگسازی کارن همایون فر، «آسمان بسیاری از شخصیت‌ها و محوریت اصلی داستان اثر سینمایی خلق شده از سوی مهرجویی، متولد موسیقی بودند و نشان دادند که داریوش مهرجویی فارغ از نقاط ضعف و قوت فیلم‌هایش چقدر به ماجرای موسیقی و حاشیه‌هایش اهمیت می‌داد و تلاش می‌کرد تا این اهمیت و دغدغه مندی را در قالب آثار سینمایی اش نشان دهد… محبوب – ۱۳۸۸» به آهنگسازی حسین علیزاده، «نارنجی پوش – ۱۳۹۰» و «لامینور – ۱۳۹۸» به آهنگسازی کریستف رضاعی از جمله آثاری هستند که مرحوم مهرجویی از ابتدای آغاز فعالیت‌های خود در سینما پیش روی مخاطبان قرار داده است.